Natalia Belczenko (Наталія Юліївна Бельченко, ur. 7 stycznia 1973 w Kijowie) – ukraińska poetka i tłumaczka.

Urodziła się 7 stycznia 1973 roku w Kijowie^[1]. Ukończyła studia na Wydziale Filologicznym Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Tarasa Szewczenki^[1][2].

Zadebiutowała w 1997 roku^[1], opublikowała razem dziewięć tomików poetyckich^[2]. Jest laureatką Nagrody Huberta Burdy (2000) i nagrody Fundacji im. Łesi i Petra Kowałewych (2019), zaś w 2017 roku została stypendystką programu Ministra Kultury „Gaude Polonia”^[2][3]. Jej twórczość została przetłumaczona na język niemiecki, francuski, angielski, bułgarski, koreański, holenderski, polski, litewski, łotewski i hebrajski^[2][3]. Po polsku jej wiersze ukazały się na łamach czasopisma „Helikopter” w tłumaczeniu Pauliny Zięby^[2] oraz w antologii 100 wierszy wolnych z Ukrainy (2022) w przekładzie Bohdana Zadury^[4].

Belczenko zajmuje się także tłumaczeniem, przekłada z ukraińskiego i białoruskiego na rosyjski oraz z polskiego na ukraiński^[1]. Przetłumaczyła m.in. utwory Wasyla Machno, Marianny Kijanowskiej, Myrosława Łajuka, Ołesi Mamczycz, Zuzanny Ginczanki, Jarosława Iwaszkiewicza^[1], czy Bolesława Leśmiana^[5]. Za swoje tłumaczenia została wyróżniona nagrodą translatorską „Metafora” (2014)^[5], a także zajęła trzecie miejsce w Konkursie na najlepsze tłumaczenia poezji Wisławy Szymborskiej na język rosyjski, białoruski, ukraiński (2015)^[2][3].

Należy do Ukraińskiego PEN Clubu^[3].

• przekład pięciu wierszy Belczenko autorstwa Pauliny Zięby na łamach „Helikoptera”