Natalie Cole, 2007 | |
Imię i nazwisko |
Stephanie Natalie Maria Cole |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
31 grudnia 2015 |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
1956–2015 |
Powiązania | |
Strona internetowa |
Natalie Cole, właśc. Stephanie Natalie Maria Cole[1] (ur. 6 lutego 1950 w Los Angeles, zm. 31 grudnia 2015 tamże[1]) – amerykańska piosenkarka, autorka tekstów i aktorka.
Biografia i kariera
[edytuj | edytuj kod]Była córką muzyka Nat King Cole’a. Od wczesnego dzieciństwa miała więc kontakt z jazzem, soulem i bluesem, zaczęła śpiewać w wieku 11 lat. Jej debiutancki album Inseparable z roku 1975 przyniósł jej natychmiast uznanie i pochwały, a singlem „This Will Be (An Everlasting Love)” wywalczyła nagrodę Grammy w kategorii Najlepsza Wokalistka R&B, która była do tej pory zmonopolizowana przez Arethę Franklin. Natalie otrzymała również nagrodę Grammy w kategorii Best New Artist.
Pod koniec lat 70. nagrała wiele piosenek, które stały się przebojami, jak na przykład największy jej hit z gatunku muzyki pop, „I’ve Got Love on My Mind” z roku 1977, ale również „Sophisticated Lady (She’s a Different Lady)” (rok 1976), „Our Love” (1978), „Someone That I Used to Love” (1980). „I’ve Got Love on My Mind” i „Our Love” zasłużyły na miano Złotych singli. Niestety we wczesnych latach 80. jej kariera zetknęła się z problemem narkotykowym(?). Do roku 1985 Natalie była już wolna od nałogu[2] i w dobrej formie głosowej, gotowa do powrotu na rynek muzyczny płytą Dangerous.
W roku 1987 nagrała album Everlasting, który sprzedał się w ponad 2 milionach egzemplarzy tylko w USA i przyniósł Cole nagrodę programu telewizyjnego Soul Train dla Female Single of the Year za balladę R&B „I Live for Your Love”. Album ten pozwolił Natalie powrócić do światowej sławy(?), a w szczególności 3 najlepsze single: „Jump Start”, „I Live for Your Love” i cover utworu Bruce’a Springsteena „Pink Cadillac”. Album zawierał również nową aranżację utworu jej ojca „When I Fall in Love”, która również spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem. Dwa lata później powróciła z albumem Good to Be Back z utworem „Miss You Like Crazy”.
W roku 1991 album Unforgettable... with Love, zawierający jej własne aranżacje największych hitów jej ojca, przyniósł jej największy sukces. Kiedy Natalie rozpoczynała swoją karierę powiedziała, że aby odnieść sukces, nie będzie wykorzystywać imienia ani dorobku swojego ojca. Przez wiele lat trzymała się tej reguły, ale album Unforgettable... with Love sprzedał się w ponad 5 milionach egzemplarzy w samych Stanach, i przyniósł Cole kilka nagród Grammy w kategoriach Album of the Year, Record of the Year and Best Traditional Pop Vocal Performance. Piosenka tytułowa albumu to duet Natalie i Nat King Cole’a, stworzony przez nałożenie jego wokali na ścieżkę. Album niestety pogorszył i tak już kiepskie relacje Natalie z matką Marie, która w wywiadach mówiła, iż nie może słuchać płyty córki, gdyż uważa, że nagrana muzyka należy naprawdę tylko do jej męża. W rezultacie sukcesów „dorosłych standardów” (?), tylko czasem zainteresowała się utworami popowymi (np. „A Smile Like Yours” 1997), a jej albumy sprzedawały się wciąż bardzo dobrze[potrzebny przypis]. Płyta Snowfall on the Sahara była powrotem do utworów soulowych, przypominających jej nagrania z lat 80., ale bardzo chwalony przez krytyków album „Ask a Woman Who Knows” z roku 2002 opierał się przede wszystkim na jazzie. Można na nim znaleźć covery utworów takich sław jak Dinah Washington, Nina Simone i Sarah Vaughan.
W roku 2000 Natalie Cole wydała swoją autobiografię „Angel on My Shoulder”, która opisuje jej bitwę z narkotykami toczoną przez większą część życia. Natalie przyznaje się do zażywania LSD, heroiny i kokainy. Zaczęła eksperymentować z narkotykami podczas nauki na University of Massachusetts at Amherst, została aresztowana w Toronto za posiadanie heroiny. Jej mały syn Robert prawie utonął w basenie, kiedy ona z mężem z powodu narkotyków nie była w stanie go upilnować[potrzebny przypis]. Z nałogu zaczęła wyzwalać się w roku 1983[potrzebny przypis]. Na podstawie jej autobiografii nakręcono film „The Natalie Cole Story”, którego premiera miała miejsce 10 grudnia 2000 w NBC. Natalie miała trzech mężów, jej jedyny syn Robert Yancy urodził się w roku 1977. Przed śmiercią była w separacji z Kennethem H. Dupree.
W roku 2007 zaśpiewała w duecie z Macy Gray w utworze „Finally Made Me Happy”, będącym pierwszym singlem z płyty Macy Gray zatytułowanej BIG.
31 grudnia 2015 zmarła na zawał serca w szpitalu w Los Angeles[3]. Jej pogrzeb odbył się 11 stycznia 2016 w kościele West Angeles Church of God in Christ w Los Angeles[4], a po pogrzebie została pochowana na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park w Glendale[5].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Albumy studyjne
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [6] |
CAN [6] |
UK [7] |
GER [8] |
POL [9] | |||||||||||||||
Inseparable |
|
18 | 55 | – | – | – |
| ||||||||||||
Natalie |
|
13 | 7 | – | – | – |
| ||||||||||||
Unpredictable |
|
8 | 17 | – | – | – |
| ||||||||||||
Thankful |
|
16 | 13 | – | – | – |
| ||||||||||||
I Love You So |
|
52 | 62 | – | – | – |
| ||||||||||||
Don’t Look Back |
|
77 | – | – | – | – | |||||||||||||
Happy Love |
|
132 | – | – | – | – | |||||||||||||
I’m Ready |
|
182 | – | – | – | – | |||||||||||||
Dangerous |
|
140 | – | – | – | – | |||||||||||||
Everlasting |
|
42 | – | – | – | – |
| ||||||||||||
Good to Be Back |
|
59 | 84 | 10 | – | – | |||||||||||||
Unforgettable… with Love |
|
1 | 1 | 11 | 32 | – | |||||||||||||
Take a Look |
|
26 | – | 16 | 90 | – | |||||||||||||
Stardust |
|
20 | – | – | – | – |
| ||||||||||||
Snowfall on the Sahara |
|
163 | – | – | – | – | |||||||||||||
Ask a Woman Who Knows |
|
32 | – | 63 | 67 | – | |||||||||||||
Leavin |
|
97 | – | – | – | 26 | |||||||||||||
Still Unforgettable |
|
19 | – | 59 | 92 | – | |||||||||||||
Natalie Cole en Español |
|
91 | – | – | – | 21 |
| ||||||||||||
„–” album nie był notowany. |
- Albumy koncertowe
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [6] |
CAN [6] |
GER [8] | |||||||||||||||||
Natalie Live! |
|
31 | 38 | – |
| ||||||||||||||
A Celebration of Christmas (oraz José Carreras i Plácido Domingo) |
|
196 | – | 37 | |||||||||||||||
The Most Wonderful Time of the Year (oraz Mormon Tabernacle Choir) |
|
185 | – | – | |||||||||||||||
„–” album nie był notowany. |
- Albumy świąteczne
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [6] | |||||||||||||||||||
Holly & Ivy |
|
36 |
| ||||||||||||||||
The Magic of Christmas (oraz London Symphony Orchestra) |
|
157 | |||||||||||||||||
Caroling, Caroling: Christmas with Natalie Cole |
|
– | |||||||||||||||||
„–” album nie był notowany. |
- Współpraca
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [6] | |||||||||||||||||||
We’re the Best of Friends (oraz Peabo Bryson) |
|
44 |
| ||||||||||||||||
„–” album nie był notowany. |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Ron Wynn: Natalie Cole Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Natalie Cole ponownie śpiewa ze swym ojcem [online], www.rmfclassic.pl [dostęp 2023-01-28] (pol.).
- ↑ Natalie Cole, R&B and jazz singer, dies aged 65. www.bbc.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Celebrities and fans gather to celebrate Natalie Cole’s life. [dostęp 2016-01-16].
- ↑ Pics Released Of Natalie Cole’s Star-Studded Memorial. [dostęp 2016-01-16].
- ↑ a b c d e f Natalie Cole Billboard Chart History. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Natalie Cole UK Chart History. www.officialcharts.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ a b Natalie Cole German Albums Chart. musicline.de. [dostęp 2016-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)]. (niem.).
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 19.02.2007 – 25.02.2007. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-01-04]. (pol.).
OLiS – sprzedaż w okresie 12.08.2013 – 18.08.2013. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-01-04]. (pol.). - ↑ a b c d e f g h i j k l "Cole,%20Natalie"&format=Album&go=Search&perPage=25 RIAA: Natalie Cole. www.riaa.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ a b Music Canada: Natalie Cole. musiccanada.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Bil Carpenter: Natalie Cole Stardust review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: Natalie Cole Snowfall on the Sahara review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Paula Edelstein: Natalie Cole Ask a Woman Who Knows review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Andy Kellman: Natalie Cole Leavin’ review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Andy Kellman: Natalie Cole Still Unforgettable review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Andy Kellman: Natalie Cole En Español review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ ZPAV: złote płyty 2013. bestsellery.zpav.pl. [dostęp 2016-01-04]. (pol.).
- ↑ Robert Taylor: Natalie Cole Holly & Ivy review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Phares: Natalie Cole The Magic of Christmas review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).
- ↑ Alex Henderson: Natalie Cole We’re the Best of Friends review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-04]. (ang.).