Nevio Scala

Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1947 Lozzo Atestino
Wzrost	174 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 19??–1965 A.C. Milan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1965–1966 Milan 0 (0) 1966–1967 → AS Roma (wyp.) 28 (1) 1967–1969 Milan 11 (0) 1969–1971 Vicenza Calcio 59 (2) 1971–1973 ACF Fiorentina 50 (6) 1973–1975 Inter Mediolan 26 (1) 1975–1976 Milan 23 (0) 1976–1979 Foggia Calcio 85 (2) 1979–1980 SS Monza 1912 14 (0) 1980–1981 U.S. Adriese 23 (1) W sumie: 319 (13)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1969 Włochy U-21 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1988–1989 Urbs Sportiva Reggina 1914 1990–1996 AS Parma 1996–1997 AC Perugia Calcio 1997–1998 Borussia Dortmund 2000–2001 Beşiktaş JK 2002 Szachtar Donieck 2004 Spartak Moskwa
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Nevio Scala (ur. 22 listopada 1947 roku w Lozzo Atestino) – włoski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika, i trener piłkarski. Jako zawodnik grał w Romie, Milanie, Vicenzy, Foggii i Monzy.

Po zakończeniu piłkarskiej kariery w 1980 roku rozpoczął pracę szkoleniową. W 1988 roku wywalczył z Regginą Calcio awans do Serie A, a niedługo potem trafił do AC Parmy; najpierw był asystentem Arriga Sacchiego, a po jego odejściu do Milanu w 1990 roku przejął obowiązki pierwszego trenera. Na tym stanowisku pracował przez sześć lat. W tym czasie zespół, w którym grali wówczas m.in. reprezentanci Włoch Antonio Benarrivo i Luigi Apolloni, Belg Georges Grün, Szwed Tomas Brolin oraz później Fernando Couto, Dino Baggio, Stefano Fiore i Gianfranco Zola, wywalczył Puchar Włoch (1992), Puchar Zdobywców Pucharów (1993), Superpuchar Europy (1993) oraz – po pokonaniu w finale Juventusu – Puchar UEFA (1995).

Wkrótce Scala odszedł do Borussii Dortmund, ówczesnego zdobywcy Pucharu Mistrzów, ale spędził w niej tylko jeden sezon (1997–1998), okraszony zresztą zdobyciem Pucharu Interkontynentalnego.

Później pracował w klubach ze wschodniej Europy; był trenerem Beşiktaş JK (2000–2002), Szachtaru Donieck (2002), z którym zdobył pierwsze w historii klubu mistrzostwo kraju, oraz Spartaku Moskwa (2003–2004).