Niccola Clarelli Paracciani

Kardynał biskup
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1799 Rieti
Data i miejsce śmierci	7 lipca 1872 Vico Equense
Biskup Montefiascone
Okres sprawowania	1844–1854
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1 czerwca 1822
Sakra biskupia	11 lutego 1844
Kreacja kardynalska	22 stycznia 1844 Grzegorz XVI
Kościół tytularny	diecezja Frascati
Multimedia w Wikimedia Commons

Niccola Clarelli Paracciani (ur. 12 kwietnia 1799 w Rieti, zm. 7 lipca 1872 w Vico Equense) – włoski kardynał.

Urodził się 12 kwietnia 1799 roku w Rieti, jako syn Giuseppe Clarellego i Teresy Paracciani^[1]. Studiował w archigimnazjum rzymskim, gdzie uzyskał doktorat utruque iure, a następnie pobierał nauki z zakresu dyplomacji na Papieskiej Akademii Kościelnej^[1]. Po studiach udał się do Rzymu, gdzie został szambelanem papieskim, relatorem Kongregacji Dobrego Rządu i kanonikiem bazyliki watykańskiej^[1]. 1 czerwca 1822 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Pełnił funkcje wikariusza w Rieti, prolegata w Bolonii i sekretarza Świętej Konsulty^[1]. 22 stycznia 1844 roku został wybrany biskupem Montefiascone, a 11 lutego przyjął sakrę^[2]. W dniu nominacji biskupiej został także kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Pietro in Vincoli^[2]. Po włoskiej Wiośnie Ludów towarzyszył Piusowi IX w jego ucieczce do Gaety, a w 1854 roku zrezygnował z zarządzania diecezją, z przyczyn zdrowotnych^[1]. W latach 1860–1863 był prefektem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników, a w okresie 1863–1872 – sekretarzem Brewe Apostolskich^[1]. 22 lutego 1867 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i nadano mu diecezję suburbikarną Frascati^[2]. W 1870 roku został archiprezbiterem bazyliki watykańskiej i prefektem Fabryki Świętego Piotra^[2]. Zmarł 7 lipca 1872 roku w Vico Equense^[1].