| |
 główny marszałek artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
zastępca ludowego komisarza obrony ZSRR, szef artylerii RKKA |
| Główne wojny i bitwy |
wojna domowa w Rosji, |
| Odznaczenia | |
           
| |
Nikołaj Nikołajewicz Woronow (ros. Николай Николаевич Воронов, ur. 23 kwietnia?/5 maja 1899 w Petersburgu, zm. 28 lutego 1968 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, zastępca ludowego komisarza obrony ZSRR, szef artylerii Armii Czerwonej, główny marszałek artylerii (1944), Bohater Związku Radzieckiego (1965).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze funkcje w Armii Czerwonej objął w 1918. Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji w latach 1918–1920, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której pod Józefowem dostał się do niewoli[1]. Z niewoli powrócił w 1921 roku, po zakończeniu działań wojennych.
W 1932 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego w Moskwie. W latach 1936–1937 został doradcą wojskowym w Hiszpanii, gdzie zajmował się szkoleniem, na zlecenie rządu republikańskiego, żołnierzy Brygad Międzynarodowych.
W 1937 ponownie znalazł się w Armii Czerwonej, gdzie zajmował do 1940 stanowisko szefa artylerii. Następnie, w tym samym roku, został szefem Głównego Zarządu Artylerii.
Po napaści Niemiec na ZSRR pełnił funkcję zastępcy ludowego komisarza obrony ZSRR i szefa artylerii Armii Radzieckiej (od roku 1943 na stanowisku dowódcy artylerii). W Kwaterze Głównej Naczelnego dowództwa przy dowództwie frontów (Stepowego, Dońskiego i Stalingradzkiego), kierował rozbiciem dużego zgrupowania sił niemieckich w rejonie Wołgi.
Po wojnie w latach 1950–1953 był przewodniczącym Akademii Nauk Artyleryjskich, a w latach 1953–1958 został komendantem Akademii Artyleryjskiej. Od roku 1958 znalazł się w grupie inspektorów wojskowych Ministerstwa Obrony ZSRR.
Zmarł 28 lutego 1968 w Moskwie. Jego ciało zostało skremowane, a urnę z prochami umieszczono pod murem kremlowskim na Placu Czerwonym.
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- gen. płk artylerii 04 czerwca 1940;
- marszałek artylerii 18 stycznia 1943[2];
- główny marszałek artylerii 21 lutego 1944.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Medal Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (7 maja 1965)
- Order Lenina – sześciokrotnie
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie
- Order Suworowa I klasy – trzykrotnie
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Order Wyzwolenia Narodowego (Jugosławia)
- Order Partyzanckiej Gwiazdy I klasy (Jugosławia)
- Order Suche Batora (Mongolia)
- Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (Polska)
- Order Krzyża Grunwaldu I klasy (Polska)
- i inne
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ф. Самсонов, биография Н. Н. Воронова
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении генерал-полковнику Воронову Н. Н. военного звания маршала артиллерии» от 18 января 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 28 января (№ 4 (264)). — С. 1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bolesław Potyrała, Hieronim Szczegóła, Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935-1991, Zielona Góra: Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1997, ISBN 83-86832-23-1, OCLC 835148265.
- Bolesław Potyrała, Władysław Szlufik, Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923.
- Mała Encyklopedia Wojskowa, t. III, Wyd. MON, Warszawa 1971
- Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975
- (ros.) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
- (ros.) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
- (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, t. 2, Moskwa
- (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 5, s. 368, Moskwa 1969-1978
- (ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
- Николай Николаевич Воронов – Герои страны (ros.)
- Николай Николаевич Воронов – Проект ХРОНОС (ros.)
