Niszczyciele typu Daring (1949)

Niszczyciele typu Daring
Kraj budowy	Wielka Brytania
Użytkownicy	Royal Navy; Royal Australian Navy; Marina de Guerra del Perú
Wejście do służby	1952–1959
Zbudowane okręty	11
Okręty w służbie	0
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	3580 t (pełna)
Długość	118,8 m
Szerokość	13,1 m
Zanurzenie	4,1 m
Napęd	2 turbiny parowe z przekładniami, 2 śruby
Prędkość	35 węzłów
Załoga	297
Uzbrojenie	3 podwójne armaty kalibru 113 mm; 2 podwójne armaty przeciwlotnicze Bofors L/60 kalibru 40 mm; 2 pojedyncze armaty przeciwlotnicze Bofors L/60 kalibru 40 mm; 2 pięcioprowadnicowe wyrzutnie torped kalibru 530 mm; 1 miotacz bomb głębinowych Squid
	Multimedia w Wikimedia Commons

Niszczyciele typu Daring – typ jedenastu brytyjskich niszczycieli opracowanych po II wojnie światowej dla Royal Navy i Royal Australian Navy. Okręty weszły do służby w latach 50. i znajdowały się w niej do lat 70. XX wieku.

Był to ostatni typ brytyjskich niszczycieli, którego podstawowe uzbrojenie stanowiła broń artyleryjska. Okręty były wykorzystywane podczas konfrontacji indonezyjsko-malezyjskiej i wojny wietnamskiej.

Dwa okręty (HMS „Diana” i HMS „Decoy”) po wycofaniu z Royal Navy zostały sprzedane do Peru, gdzie pełniły służbę do 1993 i 2007 roku.

Okręty