Zobacz też: Obzor – słowackie wydawnictwo.

Obzor

Обзор

Widok Obzoru ze wzgórz nadmorskich
Herb
Państwo	Bułgaria
Obwód	Burgas
Gmina	Nesebyr
Wysokość	0 m n.p.m.
Populacja  • liczba ludności	2036
Nr kierunkowy	0554
Kod pocztowy	8250
Tablice rejestracyjne	A
Położenie na mapie obwodu Burgas Obzor
Położenie na mapie Bułgarii Obzor
42°49′N 27°53′E/42,816667 27,883333
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach

Obzor (bułg. Обзор) – miasteczko w Bułgarii, w obwodzie Burgas i gminie Nesebyr, położone na wybrzeżu Morza Czarnego, odległe 60 km od Warny i 75 od Burgas^[1].

Współcześnie miejscowość liczy niewiele ponad 2 tysiące stałych mieszkańców^[2]. Usytuowana na lesistych zboczach Starej Płaniny łagodnie schodzących ku piaszczystemu wybrzeżu, znana jest z jednej z najdłuższych bułgarskich plaż (ok. 10 km)^[3]. Charakteryzuje się też największą w kraju liczbą dni słonecznych w roku oraz dużą zawartością jodu w morskim powietrzu^[3]. Uwarunkowania te sprawiają, że Obzor u wczasowiczów cieszy się większą popularnością niż sąsiednia Bjała. Oprócz Bułgarów wczasy spędzają tu chętnie turyści z Europy wschodniej, korzystający na ogół z kwater prywatnych. Mieszkańcy utrzymują się głównie z turystyki (czynne miejscowe biuro informacji turystycznej), a przybysze zwykle oczekiwani są przez miejscowych właścicieli pokoi do wynajęcia (czastni kwartiry). Ponadto na południowym krańcu miasteczka dostępne są bungalowy i pole namiotowe w wydzielonym miejscu kempingowym. Bardziej komfortowe warunki pobytu oferują miejscowe hotele oraz pensjonaty^[4].

Niewielka miejscowość ma długą i bogatą historię. Powstała w starożytności na ziemiach zamieszkałych przez Traków, została założona w IV w. p.n.e., jako placówka handlowa (emporium) megaryjskich Greków z niedalekiej Mesembrii. Jej ówczesna nazwa – Naulochos (Ναύλοχος), wskazuje jednak na tracki rodowód osady, która wkrótce przekształciła się w większy ośrodek rzemieślniczo-handlowy. Rosnące znaczenie strategiczne i gospodarcze tego miejsca sprawiło, że późniejszym czasie stało się znane jako Heliopolis („miasto słońca”). W trakcie podbojów rzymskich w I wieku p.n.e., zostało podczas kampanii pontyjskiej zajęte przez wojska konsula Lukullusa, który w 73 p.n.e. nakazał budowę dziękczynnej świątyni Jowiszowi, co łączyło się z kolejną zmianą nazwy miasta na Templum Iovis („świątynia Jowisza”). Na nadbrzeżnym wzniesieniu powstała wówczas silnie obwarowana rzymska twierdza, a miasto przeżywało rozkwit jako ważny punkt na szlaku nadmorskim wiodącym z Mesembrii do Odessos. W tej roli zaznaczone jest jeszcze na mapie połączeń komunikacyjnych (Tabula Peutingeriana) z okresu późnego cesarstwa^[5]. W IV-V wieku miasto zajmowało też istotne miejsce w rozwoju wczesnego chrześcijaństwa, znane już jako Theopolis („miasto Boga”), co m.in. wiązało się z budową trzech bazylik, po których jednak nie zachowały się nawet ślady; o pomyślności trwającej nadal w okresie wczesnobizantyjskim świadczyć też może budowa wielkich term.

• Dębica, Polska^[6]
• Swietłahorsk, Białoruś
• Mödling, Austria
• Sermersheim, Francja

• 
  Główny plac z wieżą zegarową i fontanną
• 
  Widok na pasmo plaż czarnomorskich
• 
  Cerkiew św. Jana Chrzciciela (z 1904)
• 
  Uliczka z wiejską zabudową

• Jonathan Bousfield, Dan Richardson i in.: Bułgaria. Przewodnik Pascala. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2006, ISBN 83-7304-620-8