Odrzucanie przeszczepu

Odrzucanie przeszczepu – obronna reakcja organizmu na obce białko znajdujące się w przeszczepianym narządzie lub przeszczepianej tkance.

• nadostre – pośrednia odpowiedź organizmu biorcy z powodu istnienia antygenów dawcy (na przykład inna grupa krwi). Ujawnia się w kilka minut i taki przeszczep musi zostać natychmiast usunięty, aby zapobiec silnej odpowiedzi immunologicznej organizmu biorcy.
• ostre – pośrednia odpowiedź organizmu biorcy po 5–10 dniach od zabiegu, która może zakończyć się zniszczeniem przeszczepu
• przewlekłe

• I faza – rozpoznanie antygenu w organizmie.
• II faza – namnożenie różnych populacji limfocytów T i B oraz powolne niszczenie przeszczepu
• III faza – odczyn immunologiczny doprowadzający do całkowitego zniszczenia przeszczepu

Można zapobiegać odrzucaniu przeszczepu poprzez podawanie leków immunosupresyjnych.

Powodzenie przeszczepu zależy od:

• odpowiedniego doboru dawcy z punktu widzenia antygenów zgodności tkankowej
• odpowiedniego doboru klinicznego biorcy i dawcy, to znaczy z uwzględnieniem choroby podstawowej, wieku, predyspozycji psychicznych
• odpowiedniego zabezpieczenia pobranego narządu
• odpowiedniej techniki chirurgicznej.

• odrzucanie przeszczepionej nerki

• Courtney M. Townsend jr, R. Daniel Beauchamp, B. Mark Evers: Sabiston Textbook of Surgery. Wyd. 17. Philadelphia: Saunders-Elsevier, 2004. ISBN 0-7216-0409-9. Brak numerów stron w książce
• Anthony S. Fauci, Dennis L. Kasper, Eugene Braunwald: Harrison's Principles of Internal Medicine. Wyd. 17. New York: McGraw-Hill, 2008. DOI: 10.1036/0071466339. ISBN 0-07-164114-9. Brak numerów stron w książce