 podpułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 września 1873 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1923 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Pułk Piechoty Nr 45 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Olderych Vasku (niem. Oldrich Vaśku), także Olderyk Vasku, Oldrich Vasku[1] (ur. 21 września 1873 w Karolinenthal, zm. ?) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 21 września 1873 w Karolinenthal na ziemi czeskiej[2][3]. Od 1893 pełnił zawodową służbę w c. i k. Armii. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski Pułk Piechoty Nr 45 w Przemyślu[4]. W grudniu 1897 był adiutantem batalionu w tym pułku[5]. W 1902 został przeniesiony do korpusu oficerów kawalerii i przydzielony do Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 1 w Czortkowie[6]. W 1905 został przeniesiony do Pułku Ułanów Nr 6 w Rzeszowie, który przez kolejnych trzynaście lat był jego oddziałem macierzystym[7][8][9][10]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a w latach 1914–1918 walczył na I wojnie światowej. Czasie służby w c. i k. Armii awansował kolejno na stopień: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1893)[11], podporucznika (1 maja 1895)[12], porucznika (1 maja 1899)[13], rotmistrza (1 listopada 1909)[14][15][16] i majora (1 listopada 1916)[17][18][19].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich Józefa Piłsudskiego z 3 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako były oficer armii austriackiej w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1916[20], po czym przydzielony do Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, Główne Kwatermistrzostwo[21][22].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był 17 Pułk Ułanów. W tym czasie obok stopnia wojskowego przysługiwał mu tytuł adiutanta sztabowego[23]. Z dniem 15 sierpnia 1923 roku został przydzielony z Oddziału Kontroli Administracyjnej MSWojsk. do macierzystego 17 puł[24]. Z dniem 31 sierpnia 1923 roku, na własną prośbę, został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Borysławiu[25][26][27], a w 1928 w Krośnie[28]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X. Był wówczas w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[29].
Olderych Vasku w 1893 zawarł związek małżeński z Heleną ze Świeykowskich (ur. 1876)[30][31][32] h. Lubicz[33][34], która podczas I wojny światowej była wybitną działaczką na rzecz Legionistów Polskich w Rzeszowie[35][15][36][18][37][38].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[10]
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[10]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (Austro-Węgry)[8]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry)[39]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry)[39]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych 45/1919 podał tożsamość Oldrich Vasku. Wykaz oficerów 1922 oraz Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 wskazały formę Olderyk Vasku. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 podał formę Olderych Vasku.
- ↑ Vasku. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-10].
- ↑ Jako Karolinenthal figurowała dzielnica Pragi (obecnie Karlín) oraz powiat o takiej nazwie (obecnie kraj hradecki i kraj pardubicki.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1894 ↓, s. 419.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1898 ↓, s. 457.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1903 ↓, s. 658, 746.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 676, 774.
- ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 792.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 713.
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1015.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1894 ↓, s. 270.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1898 ↓, s. 273.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 693.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 638.
- ↑ a b Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 13 z 19 marca 1916.
- ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 11 z 5 marca 1916.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 907.
- ↑ a b Schronisko dla Legionistów w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”, s. 2, Nr 5 z 4 lutego 1917.
- ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 54 z 31 grudnia 1916.
- ↑ Dekrety Naczelnego Wodza Wojsk Polskich. 1300. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 41, s. 990, 12 kwietnia 1919.
- ↑ Rozkazy Ministra Spraw Wojskowych. 1483. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 45, s. 1091, 26 kwietnia 1919.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 122.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 154.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 547.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 541.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1584.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1413.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 896.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 1043.
- ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 2, Nr 13 z 1 kwietnia 1917.
- ↑ Kronika. Tarcza Legionów w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 33 z 19 sierpnia 1917.
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 768.
- ↑ Wspomnienia. „Zew Rzeszowa”, s. 66, Nr 9 z 20 marca 1936.
- ↑ Bogusław Kotula. Kartonikowe skarby. Obrazki pamięci z Rzeszowa. „Nasz Dom Rzeszów”. 12 (38), s. 11, 2008. Stowarzyszenie „Nasz Dom – Rzeszów”. ISSN 1895-2046.
- ↑ Kronika. Podziękowanie. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 36 z 27 sierpnia 1916.
- ↑ Rzeszów w pracy dla Legionów (II). „Gazeta Rzeszowska”, s. 2, Nr 15 z 3 czerwca 1928.
- ↑ Tadeusz Ochenduszko: W 90. rocznicę odzyskania niepodległości – 90 lat temu w Rzeszowie. ko.rzeszow.pl. [dostęp 2016-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)].
- ↑ Schronisko dla Legionistów w Rzeszowie. rzeszow.pl. [dostęp 2016-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-25)].
- ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 736.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1898. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1897.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1903. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1902.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 67.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
