Olga Lepieszynska

Olga Lepieszynska, 2006
Data i miejsce urodzenia	28 września 1916 Kijów
Data i miejsce śmierci	20 grudnia 2008 Moskwa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wwiedieński
Zawód, zajęcie	baletnica
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Olga Wasiljewna Lepieszynska (ros. Ольга Васильевна Лепешинская; ur. 15 września^?/28 września 1916 w Kijowie, zm. 20 grudnia 2008 w Moskwie) – rosyjska tancerka, solistka baletu moskiewskiego Teatru Wielkiego, Ludowy Artysta ZSRR.

Pochodziła z polskiego rodu szlacheckiego osiadłego w Kijowie. Ukończyła szkołę choreograficzną przy Teatrze Wielkim. Jej debiut na scenie baletowej miał miejsce w 1925 roku. Dziesięć lat później zagrała główną rolę w balecie Troje grubasów według powieści Jurija Oleszy. Przedstawienie stało się bardzo popularne, a 18-letnia wówczas Lepieszynska zdobyła sławę.

Olga Lepieszynska utrzymywała bliskie stosunki z Poliną Żemczużyną, żoną Wiaczesława Mołotowa, była też znana jako „ulubiona baletnica Stalina”, który często bywał na jej występach. Według brytyjskiego autora Nigela Westa, w 1935 roku na zlecenie NKWD została kochanką ambasadora Niemiec w Moskwie, Friedricha-Wernera von der Schulenburga^[1]. Gdy ustanowiono Nagrodę Stalinowską, Olga Lepieszynska została w 1941 roku jej pierwszą laureatką za rolę w Don Kiszocie. Podczas II wojny światowej została członkinią „brygady frontowej” Teatru Wielkiego, występując dla radzieckich żołnierzy.

Po zakończeniu kariery baletowej pracowała szkoląc baletnice, m.in. w Berlinie, oraz jako sędzia w konkursach choreograficznych.

Pierwszym mężem Olgi Lepieszynskiej był Leonid Rajchman, generał NKWD. Po aresztowaniu Rajchmana w 1951 roku Lepieszynska wyrzekła się go jako „wroga ludu”, a po jego zwolnieniu w 1956 roku wzięła z nim rozwód^[2]. Drugim mężem tancerki był generał Aleksiej Antonow, szef sztabu Armii Czerwonej^[2].

Pochowana na Cmentarzu Wwiedieńskim w Moskwie^[3].