 nr rej. A-368 z 1.07.1965 i 11.02.2004[1]
| |
 Pałacyk Wielopolskich, widok od strony Alej Ujazdowskich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Al. Ujazdowskie 15 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1875 |
| Ukończenie budowy |
1876 |
| Ważniejsze przebudowy |
1948 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′19,42″N 21°01′26,46″E/52,222061 21,024017
| |
Pałacyk Wielopolskich[2], także pałacyk Elizy Wielopolskiej[3] – pałac znajdujący się przy Alejach Ujazdowskich 15 róg alei Róż w Warszawie.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Pałacyk powstał w latach 1875–1876 według projektu Józefa Hussa w stylu eklektycznym[4]. Został wzniesiony dla Antoniego Nagórnego, dyrektora Wydziału Przemysłu i Handlu Banku Polskiego[3]. Był to piętrowy budynek o kwadratowym korpusie głównym (zwróconym frontem do Alej Ujazdowskich)[3]. Od tyłu przylegała do niego wydłużona oficyna[3]. Pierwotny układ pomieszczeń na każdym piętrze był prawie identyczny, później w rozplanowaniu wnętrza nastąpiły zmiany[3].
W latach 1898–1932 był własnością rodziny Wielopolskich. W 1904 z inicjatywy Elizy Wielopolskiej przeprowadzono przebudowę wnętrz pałacyku[3].
Budynek został wypalony podczas II wojny światowej[2]. Został częściowo przebudowany w 1948[5]. W latach 1945–2008 mieściła się w nim siedziba ambasady Wielkiej Brytanii (al. Róż 1).
W 1965 i 2004 pałacyk wraz z ogrodem i ogrodzeniem został wpisany do rejestru zabytków[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Pałac Wielopolskich w Krakowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) – stan na 30 września 2024 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 56. [dostęp 2025-01-18].
- ↑ a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 207.
- ↑ a b c d e f Tadeusz S. Jaroszewski: Księga pałaców Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1985, s. 168. ISBN 83-223-2047-7.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 207–208.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 208.
