Pakicetus | |||
Gingerich & Russell, 1981 | |||
Okres istnienia: 52–48 mln lat temu | |||
Pakicetus inachus | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Pakicetus | ||
Gatunki | |||
|
Pakicetus – rodzaj prawalenia z rodziny Pakicetidae. Został nazwany w 1981 roku przez Philipa Gingericha i Donalda Russella. Gingerich i Russell do rodzaju Pakicetus zaliczyli nazwany przez nich w 1981 roku P. inachus, będący gatunkiem typowym, oraz P. attocki, opisany w 1980 roku przez Westa jako należący do rodzaju Protocetus. Sam rodzaj Pakicetus Gingerich i Russell zaklasyfikowali do rodziny Protocetidae i opisali jako niewielkiego walenia charakteryzującego się niezwykle wysokimi grzebieniami strzałkowym i karkowym oraz małą puszką mózgową. Holotypem gatunku typowego jest tylna część czaszki odkryta w datowanych na wczesny lub środkowy eocen osadów formacji Kuldana w Pakistanie. Pakicetus miał grubą pustą w środku kość w tylno-dolnej części czaszki, otaczającą ucho środkowe i ucho wewnętrzne, charakterystyczną dla wszystkich waleni (ang. auditory bulla), jednak wykazywał tylko niektóre spośród przystosowań do słyszenia pod wodą występujących u przedstawicieli tej grupy[1]. Budowa czaszki sugeruje jednak, że przedstawiciele Pakicetidae prowadzili lądowy tryb życia, a ich szkielet wykazywał przystosowania do biegania. Niektóre spośród ich zmysłów występują również u zwierząt wodnych, jednak nie muszą oznaczać wodnego trybu życia. Hans Thewissen i współpracownicy w 2001 roku zasugerowali, że Pakicetidae były wodno-lądowe w nie większym stopniu niż tapiry[2].
Opisany w 2001 roku szkielet Pakicetus attocki dowodzi, że było to zwierzę osiągające rozmiary zbliżone do wilka. W 2009 roku Lisa Noelle Cooper i współpracownicy opisali dwa kolejne gatunki rodzaju Pakicetus – P. calcis i P. chittas – których skamieniałości odnaleziono w środkowoeoceńskich osadach formacji Kuldana w północnym Pakistanie[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Philip D. Gingerich, Donald E. Russell. Pakicetus inachus, A New Archaeocete (Mammalia, Cetacea) from the Early-Middle Eocene Kuldana Formation of Kohat (Pakistan). „Contributions from the Museum of Paleontology, University of Michigan”. 25 (11), s. 235–246, 1981. (ang.).
- ↑ J. G. M. Thewissen, E. M. Williams, L. J. Roe, S. T. Hussain. Skeletons of terrestrial cetaceans and the relationship of whales to artiodactyls. „Nature”. 413, s. 277–281, 2001. DOI: 10.1038/35095005. (ang.).
- ↑ Lisa Noelle Cooper, J. G. M. Thewissen, S. T. Hussain. New Middle Eocene Archaeocetes (Cetacea:Mammalia) from the Kuldana Formation of Northern Pakistan. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 29 (4), s. 1289–1299, 2009. DOI: 10.1671/039.029.0423. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Lenny Flank: Ambulocetus as a Fossil Transitional. [dostęp 2009-12-22]. (ang.).
- Introduction to the Cetacea. Whales and Dolphins. University of California Museum of Paleontology. [dostęp 2009-12-22]. (ang.).