Paramahansa (dewanagari परमहंस trl. pāramahaṃsa, tłum. najwyższy łabędź) – tytuł hinduistyczny, stosowany wobec wysoce zrealizowanych mistrzów (guru). Najwyższy łabędź – to osoba przemierzająca świat bez pragnień i lgnięcia do jego pokus, posiadająca moc rozróżniania ułudy od prawdy i niepodlegająca parom przeciwieństw[1].
Tytuł taki mógł otrzymać mnich wędrowny (oraz sannjasin) z tradycji zakonnej Śankraćarji, po dwunastu latach od święceń. Wtedy jako paramahansa osiadał w klasztorze, rezygnując z wędrownego trybu życia a rozpoczynając służbę wiernym jako guru[2].
Przykłady użycia tytułu
[edytuj | edytuj kod]Hinduistyczne imiona guru
[edytuj | edytuj kod]- Paramahansa Jogananda
- Paramahansa Pradźnanananda
- Paramahansa Hariharananda
- H.H. Paramahansa Mahamandaleśwar Swarupananda Wiśwa Guru Maharadż Swamidźi
- H.H. Paramhans Śri 1008 Swami Hari Har Dźi Maharadż
- Paramhans Yogiśwar Satguru Bawa Lal Dajal Dźi Maharadż =Shri 1008 Bawa Lal Dajal ji Maharadż
- Śri Guru Purnananda Paramahansa
- Śri Guru Bhumananda Paramahansa
- Śri Guru Janardan Paramahansa
- Śri Guru Prasad Paramahansa
- Śri Ramakryszna Paramahansa
- Swami Muktananda Paramahansa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Poranne przypomnienie. W: Anna Rucińska: Hymny Siankary. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Miniatura, 2006, s. 129. ISBN 83-7081-710-6.
- ↑ III. Azjatycka religijność sekt i zbawiciela. W: Max Weber: Dzieła zebrane z socjologii religii. Etyka gospodarcza religii światowych. Grzegorz Sowiński (tł.). Wyd. 1. T. II. Hinduizm i buddyzm. Kraków: Zakład Wydawniczy >>NOMOS<<, 2000, s. 293. ISBN 83-88508-11-3.
