Park Narodowy Inagua

Park Narodowy Inagua

Inagua National Park

Północne wybrzeże wyspy Wielka Inagua (2007)
park narodowy
Państwo	Bahamy
Położenie	Wielka Inagua
Data utworzenia	1965
Powierzchnia	183 740 akrów (287 mi²) lub 32 600 ha
Położenie na mapie Bahamów Park Narodowy Inagua
Położenie na mapie Ameryki Północnej Park Narodowy Inagua
21°04′55,2″N 73°22′19,2″W/21,082000 -73,372000
Strona internetowa

Park Narodowy Inagua (ang. Inagua National Park) – park narodowy utworzony w 1965 roku, znajdujący się na Bahamach, na wyspie Wielka Inagua (ang. Great Inagua) w południowej części archipelagu Bahamów.

Na początku lat 50. XX wieku zaobserwowano na Bahamach nagły spadek populacji flaminga karmazynowego do ok. 5 tys. osobników^[1][2]. Był on skutkiem polowań na osobniki tego gatunku dla jaj oraz kolorowych piór. Również sprowadzone w połowie XVIII wieku przez stacjonujących na Inagui francuskich żołnierzy świnie, które z czasem zdziczały, zjadały składane przez flamingi jaja i niszczyły zakładane przez nie gniazda^[2]. Na początku XX wieku przelatujący nisko nad wyspą lotnicy brytyjskich Royal Air Force płoszyli flamingi dla zabawy^[1][2].

Celem ochrony tego gatunku w 1952 roku założono towarzystwo Society for the Protection of the Flamingo in the Bahamas^[1]. W 1959 roku powołano Bahama National Trust (BNT), a w 1965 roku utworzono Park Narodowy Inagua, który na 99 lat oddano w zarząd BNT^[1].

W 1997 roku Park Narodowy Inagua został uznany za obszar wodno-błotny o znaczeniu międzynarodowym konwencji ramsarskiej^[3]. Od 2007 roku jest częścią ostoi ptaków IBA Great Inagua (BS039) organizacji BirdLife International^[4], a w 2015 roku wpisano go na bahamską listę informacyjną – listę obiektów, które Wspólnota Bahamów zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia na listę światowego dziedzictwa UNESCO na podstawie zaproponowanych kryteriów: kulturowego VI oraz przyrodniczego X^[5].

Park Narodowy Inagua znajduje się na wyspie Wielka Inagua należącej do archipelagu Bahamów, wchodzącej w skład państwa Bahamy, i zajmuje jej środkową i północną część^[1]. Podawana jest różna powierzchnia parku narodowego: 183 740 akrów^[6][7] i 287 mil kwadratowych^[8][7][1] (czyli ok. 743 km²) oraz 32 600 ha^[5][3][9]. 1/4 jego obszaru zajmuje wschodnia część jeziora Lake Rosa (zwanego również Lake Windsor^[10]) – największego słonego jeziora na Bahamach^[10] – którego głębokość wynosi 1,5 m^[9][4]. Na powierzchni jeziora leżą liczne niewielkie wysepki^[5].

W granicach parku, w jego północno-zachodniej części znajduje się słona laguna Union Creek, na terenie której utworzono rezerwat i stację badawczą. Od 1974 roku prowadzone są tam badania nad żyjącymi w lagunie żółwiami morskimi – zagrożonym żółwiem zielonym (Chelonia mydas) i krytycznie zagrożonym żółwiem szylkretowym (Eretmochelys imbricata)^[5]. Na południe od przylądka Palacca Point (a na północ od Lake Rosa) rozciągają się słonawe bagna z płatami namorzynów, zaś na północny zachód od przylądka South East Point (i na wschód od Lake Rosa) znajdują się Close-in-Point Lakes – stałe słone bagna otoczone gęstymi namorzynami^[5][9][4].

W zachodniej części Lake Rosa, poza granicami parku narodowego, znajdują się saliny wytwarzające sól kamienną, należące do przedsiębiorstwa Morton Salt(inne języki)^[1].

Park Narodowy Inagua jest ważnym obszarem lęgowym ptactwa wodnego; występują tu też ptaki zimujące^[3]. Zamieszkująca teren parku populacja flaminga karmazynowego (Phoenicopterus ruber) jest największą na Bahamach^[4]. W latach 70. XX wieku liczyła ok. 21 tys. osobników, a dzięki objęciu tego terenu ochroną jej liczebność zwiększyła się do ok. 40 tys. osobników w 1998 roku i ok. 50 tys. osobników w 2006 roku^[4][3][9]. Gatunek ten żywi się skorupiakami z rodzaju Artemia, które zasiedlają słone Lake Rosa^[1][5].

W zagajnikach na terenie parku gniazduje endemiczny podgatunek amazonki kubańskiej – Amazona leucocephala bahamensis^[11][9][5], a także gołąbczak karaibski(inne języki) (Patagioenas leucocephala)^[11]. Do innych ptaków lęgowych tu występujących należą m.in. ślepowron żółtoczelny (Nyctanassa violacea), kormoran oliwkowy (Phalacrocorax olivaceus), pelikan brunatny (Pelecanus occidentalis; 200 par w 2015 roku^[5]), czapla zielona (Butorides virescens), czapla śniada (Egretta caerulea), czapla trójbarwna (Egretta tricolor), warzęcha różowa (Ajaia ajaja; 100 par^[5]), rożeniec białolicy (Anas bahamensis), sieweczka krzykliwa (Charadrius vociferus) i lasówka złotawa (Dendroica petechia)^[9]. Ibis biały (Eudocimus albus) i ibis kasztanowaty (Plegadis falcinellus) znane są z przelotów przez obszar parku, zaś czapla modra (Ardea herodias) zimuje na jego terenie^[9].

Bliskimi zagrożenia gatunkami ptaków, które zamieszkują Park Narodowy Inagua są drzewica karaibska (Dendrocygna arborea; 100 par lęgowych w 2015 roku^[5]) i czapla rdzawoszyja (Egretta rufescens; 300 par^[5])^[11]. W parku występuje również endemiczny żółw Chrysemys malonei(inne języki)^[4].

Zagrożeniem dla gniazd ptaków oraz dla lokalnej roślinności są dziki (Sus scrofa) i osły (Equus asinus), problemem pozostają również nielegalne polowania^[4].

Północne, północno-wschodnie i wschodnie brzegi Lake Rosa porastają gęste namorzyny tworzone przez Avicennia germinans(inne języki) i Conocarpus erectus(inne języki)^[5]. Na wyspie występują też zarośla (skrub) oraz słone lub słonawe sezonowe bagna. Wyżej położone tereny porastają liściaste zagajniki^[9][4].