Peloidy (gr. pelos – „błoto”) – utwory geologiczne, które po rozdrobnieniu i zmieszaniu z wodą są wykorzystywane do celów leczniczych w formie kąpieli lub okładów^[1].

Peloidy są dzielone na naturalne i sztuczne. Peloidami naturalnymi nazywane są te, które używane są w stanie spotykanym w naturze, lub są poddawane przygotowaniu, które nie powoduje istotnych zmian fizyko-chemicznych. Peloidami sztucznymi są te, których przyrządzenie powoduje istotne zmiany chemiczne lub fizyczne w stosunku do stanu naturalnego. Do peloidów naturalnych zaliczane są: borowiny, sapropel (szlamy wodne), fango (muły wulkaniczne), oraz glinki, lessy i kredy (złożone z SiO₂, CaCO₃ i Al₂O₃)^[1].

Klasyfikacja peloidów^[2]

1. Peloidy torfowe - borowiny

• torfy wysokie
• torfy przejściowe
• torfy niskie
• muły borowinowe

2. Osady wód słabo zmineralizowanych (muły jeziorne)

• sapropele
• gytie

3. Osady wód zmineralizowanych

• osady morskie
• osady jezior słonych

4. Osady źródlane:

• osady źródeł wód słabo zmineralizowanych
• osady źródeł wód zmineralizowanych
• osady źródeł termalnych siarkowych

5. Inne peloidy nieorganiczne

• iły, gliny, lessy, fango