Peranakan, Baba-Nyonya (chiń. 峇峇娘惹 Bābā Niángrě; hokkien: Bā-bā Niû-liá) – malajska nazwa potomków chińskich imigrantów, którzy przybyli na Malaje w kilku falach począwszy od XVI w., żeniąc się często z miejscowymi kobietami. Większość z nich osiedliła się w miastach położonych na zachodnim wybrzeżu Półwyspu Malajskiego, stąd ich angielskie określenie Straits Chinese (Chińczycy znad Cieśniny)^[1].

Malajskie słowo Peranakan znaczy dosłownie „potomkowie”, zaś baba i nyonya to grzecznościowe określenia w języku malajskim, odpowiednio „Pan” i „Pani”.

Większość Peranakanów wyznaje buddyzm i inne religie chińskie. Niektóre rodziny wyznają katolicyzm.

Posługują się kreolskim językiem malajskim, tzw. baba melayu^[2] z licznymi zapożyczeniami z chińskiego dialektu hokkien^[3]. Obecnie w zaniku, jego znajomość zachowują przedstawiciele starszego pokolenia^[4].

Zachowali w dużym stopniu kulturę chińską, przejmując pewne elementy kultury malajskiej i indonezyjskiej, a także kultury europejskiej. Przeważnie byli bogatsi od Chińczyków świeżo przybyłych z kontynentu, tworząc elitę społeczną na terenach, na których zamieszkiwali. W czasach kolonialnych ulegali silnym wpływom kultury zachodniej.

Peranakanowie wytworzyli własną tradycję kulinarną, zwaną kuchnią Nyonya, łącząc tradycyjne składniki kuchni chińskiej z przyprawami malajskimi.