Spis treści
Peter Behrens
Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1868 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 lutego 1940 |
Zawód, zajęcie |
architekt |
Peter Behrens (ur. 14 kwietnia 1868 w Hamburgu, zm. 27 lutego 1940 w Berlinie) – niemiecki architekt, projektant form przemysłowych i malarz, przedstawiciel secesji i modernizmu, współzałożyciel Deutsche Werkbundu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Behrens studiował malarstwo na akademiach w Karlsruhe i Düsseldorfie u Ferdinanda Brütta[1].
W 1893 roku był współzałożycielem Secesji Monachijskiej[2], a od 1899 roku członkiem kolonii artystycznej Darmstädter Künstlerkolonie na wzgórzu Mathildenhöhe w Darmstadt, gdzie zaczął również działać jako architekt[2]. W 1902 roku uczył na kursach w Muzeum Rzemiosła w Norymberdze, a w latach 1903–1907 kierował Szkołą Rzemiosła Artystycznego w Düsseldorfie[2]. Od 1907 roku był doradcą artystycznym koncernu elektrycznego AEG[1], projektował zarówno wszelkie budynki fabryczne i biurowe, jak i formy produkowanych urządzeń (np. czajników, lamp, wentylatorów czy pieców elektrycznych[1]), nadając im łatwo rozpoznawalne i powszechnie kojarzone cechy, przez co uznaje się go za pioniera corporate design. Projektował też wzory czcionek[1] – w 1908 roku zaprojektował na szczycie gmachu Reichstagu inskrypcję Dem Deutschen Volke[2].
W 1907 roku był jednym z założycieli Deutsche Werkbundu[2]. W 1921 roku Behrens był wykładowcą na Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, a w latach 1922–1936 – profesorem architektury w Wiedniu.
W berlińskiej pracowni Behrensa jako młodzi architekci terminowali m.in. Ludwig Mies van der Rohe, Le Corbusier i Walter Gropius.
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]- 1901 – dom własny w Darmstadt[1]
- 1906–1907 – krematorium w Hagen w Westfalii[1]
- 1908 – hala turbin AEG w Berlinie[1]
- 1925 – grób ostatniego kanclerza Cesarstwa Niemieckiego a zarazem pierwszego prezydenta Niemiec Friedricha Eberta w Heidelbergu[2]
- 1927 – dom wielorodzinny na wystawie Werkbundu w Weißenhofie (Stuttgart)
- 1929 – stacja metra Moritzplatz w Berlinie[3][4]
- 1930–1932 – budynki Alexander-Haus i Berolina-Haus przy Alexanderplatz w Berlinie[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Fritz Helmuth Ehmcke: Behrens, Peter. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). T. 2. 1955, s. 13–14. (niem.).
- ↑ a b c d e f g Archinform: Prof. Peter Behrens. fra.archinform.net. [dostęp 2010-07-05]. (niem.).
- ↑ Susanne Junker: Licht und Farbe im Berliner Untergrund (Light and colour in the Berlin subway). architonic.com. [dostęp 2010-07-05]. (ang.).
- ↑ Licht und Farbe im Berliner Untergrund. U-Bahnhöfe der Klassischen Moderne. Führer durch die Architektur der U-Bahnlinie 8 zur Ausstellung in der "Kleinen Humboldt-Galerie" [online], berliner-untergrundbahn.de [dostęp 2010-07-05] (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Anderson Stanford: Peter Behrens and a New Architecture for the Twentieth Century. MIT Press, 2002. ISBN 0-262-51130-4. [dostęp 2010-07-14]. (ang.).
- M. Wallis: Secesja. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1974.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Peter Behrens – strona w serwisie ArchINFORM (ang. • niem.)
- ISNI: 0000000109165301
- VIAF: 74643773
- ULAN: 500022843
- LCCN: n80164644
- GND: 118508466
- NDL: 00619080
- BnF: 119526450
- SUDOC: 027500373
- SBN: RAVV055307
- NLA: 35687359
- NKC: jn20020102074
- BNE: XX1266055
- NTA: 068852207
- BIBSYS: 15035523
- CiNii: DA07016111
- Open Library: OL506626A
- PLWABN: 9810604186305606
- NUKAT: n01031857
- J9U: 987007270935705171
- CANTIC: a11705498
- CONOR: 68136803
- LIH: LNB:V*144691;=BL