Spis treści
Pirat (opera)
Rodzaj | |||
---|---|---|---|
Muzyka | |||
Libretto | |||
Liczba aktów |
2 | ||
Język oryginału |
włoski | ||
Źródło literackie |
dramat Charlesa Roberta Maturina Bertram, albo Zamek św. Aldobaranda (ang. Bertram or the Castle of St. Aldobarand) | ||
Data powstania | |||
Prapremiera |
27 października 1827 roku, Mediolan, La Scala | ||
|
Pirat – dwuaktowa opera tragiczna Vincenza Belliniego z librettem Felice Romaniego.
Osoby
[edytuj | edytuj kod]- Ernest (Ernesto) – baryton
- Imogena (Imogene) – sopran
- Walter (Gualtiero) – tenor
- Itulbo – tenor
- Gotfryd (Goffredo) – bas
- Adela (Adele) – sopran
Historia utworu
[edytuj | edytuj kod]Pirat powstał na zamówienie impresaria La Scali Domenica Barbai, które Bellini zdobył dzięki powodzeniu swojej poprzedniej opery Bianka i Gernando. Autorem libretta został Felice Romani, jeden z najwybitniejszych twórców tego gatunku. Współpraca z Romanim dała łącznie siedem oper, aż do przedostatniego dzieła Belliniego – Beatrycze z Tendy. Pirat odniósł ogromny sukces – miał 15 przedstawień w La Scali, wystawiono go na wielu scenach zagranicznych. Występowali w tym utworze wielcy śpiewacy pierwszej połowy XIX w., m.in. tenor Giovanni Battista Rubini, sopran Henriette Méric-Lalande i baryton Antonio Tamburini. Nie uchroniło to jednak opery przed zapomnieniem, długo niewystawiana pojawiła się na scenie dopiero w 1935 roku w Rzymie.
W 1958 Pirat powrócił na scenę teatru La Scala, gdzie partię Imogeny wykonała Maria Callas, odnosząc wielki sukces. Callas zaśpiewała tę partię również w koncertowych wykonaniach w Nowym Jorku i Waszyngtonie. Wybitną wykonawczynią partii Imogeny była też Montserrat Caballé. Mimo że uznawany za wielkie dzieło, Pirat jest wystawiany rzadko, co spowodowane jest ogromną trudnością partii głównych bohaterów opery.
Nagrania
[edytuj | edytuj kod]Obsada (Imogena, Ernest, Walter) | Dyrygent | Orkiestra, chór | Wytwórnia | Rok nagrania | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
Maria Callas, Pier Miranda Ferraro, Costantino Ego | Nicola Rescigno | Orkiestra i Chór American Opera Society |
EMI | 1959 | Nagranie na żywo |
Montserrat Caballé, Flaviano Labò, Piero Cappuccilli | Erasmo Ghiglia | Orkiestra i Chór Maggio Musicale Fiorentino |
G. O. P. | 1967 | Nagranie na żywo |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. Kraków: PWM, 2008. ISBN 978-83-224-0901-5.