Ploidia (gr. -πλοος -ploos ‘wielokrotny’, ‘złożony’; ει̉δής eides, ‘podobny do’)[potrzebny przypis], ploidalność – ilość materiału genetycznego (DNA) znajdującego się w jądrze komórkowym, określana w odniesieniu do liczby chromosomów[1].
Metody oznaczania ploidii opierają się na pomiarach morfometrycznych (cytometrii przepływowej bądź obrazowej, czyli statycznej), które z pomocą wykresów (tzw. rozkładów ploidii) i odpowiednich miar statystycznych, określają ilokrotnie ilość substancji genetycznej w populacji próbki komórek przekracza ilość odpowiadającą jednemu garniturowi chromosomów (a więc nie jest to pomiar w skali ciągłej, ale w skali dyskretnej lub skokowej: stąd słowo wywodzi się od pojęcia „krotności”). Oznaczenie ploidii jest jednym z obiektywnych sposobów wyznaczania złośliwości nowotworów, choć matematyczno-statystyczne opisanie i scharakteryzowanie zbiorów danych opisujących ploidię nie jest jeszcze ujednolicone. Próbkę komórek do celów oszacowania ploidii pobiera się zwykle drogą nakłucia guza (biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej).
Rozróżnia się następujące typy rozkładów ploidii w komórkach (ich zbiorach):
- rozkłady euploidalne:
- rozkład haploidalny – ilość DNA odpowiadająca zawartości w jednym garniturze chromosomów (prawidłowo spotykana w jądrach komórek rozrodczych, po podziale mejotycznym)
- rozkład diploidalny – ilość DNA odpowiadająca zawartości DNA w dwóch garniturach chromosomalnych (prawidłowo w komórkach somatycznych w fazach G0, G1 mitotycznego cyklu komórkowego; u człowieka ok. 7.4 pg DNA)
- rozkłady poliploidalne (spotykane w komórkach nowotworowych lub komórkach narządów, których tkanki nie ulegają cytokinezie, np. w jądrach kardiomiocytów – komórkach mięśnia sercowego, makrofagalnych komórkach olbrzymich i innych):
- rozkład tetraploidalny – odpowiadający czterem garniturom chromosomalnym
- rozkład oktaploidalny – odpowiadający ośmiu garniturom chromosomalnym
- rozkłady aneuploidalne – ilość DNA nie jest krotnością podstawowego garnituru chromosomalnego (spotykane w komórkach nowotworów złośliwych)
Przykłady rozkładów ploidii w badaniu cytologicznym różnych nowotworów, po wybarwieniu DNA metodą Feulgena
-
Rozkład diploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej tłuszczaka -
Rozkład hypodiploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej zmiany łagodnej sutka -
Rozkład hyperdiploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej zmiany łagodnej sutka -
Rozkład hypereuploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej odczynowo powiększonego węzła chłonnego -
Rozkład tetraploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej raka płuca -
Rozkład hypertetraploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej raka płuc -
Rozkład oktaploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej tłuszczakomięsaka -
Rozkład aneuploidalny w komórkach z biopsji cienkoigłowej z przerzutu raka pęcherza moczowego
Haploidalna ilość DNA jest oznaczana symbolem n lub c, diploidalna symbolem 2n lub 2c, tetraploidalna symbolem 4n lub 4c itd. Nad słupkami umieszczono oznaczenie fazy cyklu komórkowego, której może odpowiadać część jąder zaliczonych do odpowiedniej kategorii ploidii.
W prawidłowych warunkach, rozkłady ploidii zbiorów mierzonych komórek są „zanieczyszczane” niewielką „domieszką” wyników pochodzących z komórek znajdujących się w fazie fizjologicznego podziału:, tj. w fazie S, G2 lub M cyklu komórkowego, kiedy ilość DNA w jądrze komórkowym znajduje się akurat okresie syntezy. Nawet w narządach ulegających regeneracji, domieszka ta jest łatwa do odróżnienia na wykresach ploidii.
Określenia „haploidia” (pojedynczy zestaw chromosmów) i „diploidia” (podwójny garnitur chromosomalny) w odniesieniu do komórek roślinnych wprowadził w 1888 r. niem.-pol. botanik Eduard Adolf Strasburger (1844–1912), natomiast pojęcie aneuploidii jako pojęcie onkopatologiczne wprowadzono w latach siedemdziesiątych XX w.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyklopedia Audiowizualna Britannica: Biologia. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz S.A., 2006, s. 106. ISBN 978-83-60563-11-3.
