Centralna Wytwórnia Programów i Filmów Telewizyjnych Poltel lub Telewizyjna Wytwórnia Filmowa Poltel[1][2] – państwowa wytwórnia telewizyjno-filmowa należąca do Radiokomitetu[3], założona 1 stycznia 1974 w Warszawie (wcześniej działał Zakład Produkcji Filmów Telewizyjnych[4] Telewizji Polskiej), w skrócie Poltel z oddziałami w Gdańsku, Katowicach i Krakowie[5][6].
Powstała w ramach Zespołu Programu Telewizyjnego TVP jako forma jednostki usługowej, pomocniczej i technicznej[7]. Jej zadaniem był eksport i import, wymiana filmów oraz programów telewizyjnych, handel sprzętem, sprzedaż usług technicznych, przystępowanie do koprodukcji oraz udział w międzynarodowych targach i festiwalach telewizyjnych. Pracował tu m.in. Stanisław Janicki[8]. W latach 1984–1989 szefem wytwórni był Lew Rywin[9].
W I połowie 1990 roku Studio Dubbingowe Centralnej Wytwórni Programów i Filmów Telewizyjnych Poltel przekształciło się w Telewizyjne Studia Dźwięku. Obecnie działa w ramach Agencji Filmowej Telewizji Polskiej[potrzebny przypis].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Centralna Wytwórnia Programów i Filmów Telewizyjnych Poltel, filmpolski.pl
- ↑ Baza zlikwidowanych lub przekształconych zakładów pracy [online], Biuletyn Informacji Publicznej ZUS [dostęp 2023-03-29] (pol.).
- ↑ Smutny koniec króla Lwa - Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2023-03-29].
- ↑ Telewizja Polska ZPFT [online] [dostęp 2020-06-06].
- ↑ Bartłomiej Dwornik, Historia Telewizji Polskiej w telegraficznym skrócie [online], reporterzy.info [dostęp 2023-03-29] (pol.).
- ↑ Dorniak Andrzej [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2023-03-29] (pol.).
- ↑ Hanna Samsonowska. Fabualrny film telewizyjny - wartości i funkcje. „Nowe drogi”. 31, s. 173, 1977. Warszawa: RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2023-03-29]. (pol.).
- ↑ Stanisław Janicki [online], Tykocińska Akademia Kresów [dostęp 2023-03-29] (pol.).
- ↑ 20 lat temu afera z jego udziałem wstrząsnęła Polską. Co dziś robi Lew Rywin? [online], Viva.pl [dostęp 2023-03-29] (pol.).
