– Bent Hamer

Artykuł na medal   

Niemieckie żądanie umożliwienia przejazdu tranzytowego uzbrojonej 163. Dywizji Piechoty III Rzeszy przez terytorium Szwecji z okupowanej Norwegii do Finlandii, z wykorzystaniem szwedzkiego taboru kolejowego, spowodowało Midsommarkrisen. Był to kryzys polityczny w Szwecji, który trwał od 22 do 25 czerwca 1941. Żądania Niemców były następstwem rozpoczętej agresji na ZSRR. W wyniku tych żądań polityka neutralności Szwecji została zachwiana. Odmowa Niemcom groziła wciągnięciem słabo uzbrojonej Szwecji w wojnę, natomiast zgoda na niemieckie żądania oznaczała opowiedzenie się po stronie III Rzeszy, wbrew wcześniej deklarowanej przez Szwecję neutralności. Zarówno w szwedzkim rządzie, jak i w parlamencie nastąpił podział na zwolenników i przeciwników udzielenia zgody na tranzyt. Po burzliwej debacie rząd Szwecji wyraził zgodę na transport niemieckiej dywizji. W wyniku tej decyzji od 25 czerwca do 12 lipca 1941 Szwedzkie Koleje Państwowe przetransportowały 14 712 żołnierzy oraz sprzęt wojskowy 163. Dywizji Piechoty III Rzeszy.

Dobry artykuł   

Celem akcji humanitarnej Szwedzkiego Czerwonego Krzyża przeprowadzonej wiosną 1945, początkowo było uwolnienie skandynawskich więźniów z niemieckich obozów koncentracyjnych przed zakończeniem II wojny światowej w obawie przed planowaną przez Niemców masową egzekucją i likwidacją obozów przed nadejściem frontu. W wyniku rozwoju sytuacji na wojnie i pojawieniu się nowych możliwości negocjacyjnych, po pewnym czasie akcją białe autobusy udało się objąć również osoby innych narodowości. Nazwa akcji pochodzi od koloru autobusów które posłużyły do transportu więźniów. Aby nie zostały pomylone z celami militarnymi, pomalowano je całe na biało i oznaczono znakiem czerwonego krzyża.

Kategorie

Szwecja w siostrzanych projektach

Szwecja Wikicommons	Szwecja w Wikicytatach	Szwecja w Wikisłowniku	Szwecja w Wikipodróżach