Prezydent Skonfederowanych Stanów Ameryki był najwyższym urzędnikiem krótko istniejącego (1861-1865) państwa, które powstało w wyniku secesji części południowych stanów USA.

.

• Prezydentem Konfederacji nie mogła zostać osoba, która nie ukończyła 35 lat.
• W odróżnieniu od prezydenta USA wybierany był na okres lat sześciu (a nie czterech) i nie mógł być wybrany ponownie. Tu warto nadmienić, że w Konstytucji USA ograniczenie liczby kadencji prezydenta wprowadzono dopiero dziewięćdziesiąt lat później, gdy weszła w życie XXII Poprawka.
• Wybierali go elektorzy w liczbie proporcjonalnej do liczby reprezentantów w Kongresie z danego stanu. Elektorzy byli wybierani w głosowaniu powszechnym.
• Prezydent był obierany wraz z wiceprezydentem, ale nie mogli być obaj obywatelami tego samego stanu.
• Podobnie jak prezydent USA był jednocześnie głową państwa i szefem rządu. Mógł zawierać umowy międzynarodowe i mianować członków gabinetu, ambasadorów, sędziów SN i innych urzędników za zgodą Senatu.
• Miał prawo weta wobec uchwał Kongresu i był naczelnym wodzem armii. Mógł też być postawiony w stan oskarżenia i usunięty z urzędu za zdradę, przekupstwo i inne przestępstwa^[1].

Tylko jedna osoba zajmowała ten urząd. Był nią były sekretarz obrony USA Jefferson Davis (18 lutego 1861 – 10 maja 1865). Przed jego oficjalnym wyborem na pełną kadencję nosił tytuł "tymczasowego prezydenta". 22 lutego 1862 roku, w urodziny Jerzego Waszyngtona odbyło się uroczyste zaprzysiężenie, co zostało upamiętnione na państwowej pieczęci.

• Prezydent Stanów Zjednoczonych
• Wiceprezydent Skonfederowanych Stanów Ameryki
• Pieczęć Skonfederowanych Stanów Ameryki