Święty
Prochor

diakon równy apostołom
Jan Ewangelista i Prochor (rosyjska ikona).
Data i miejsce urodzenia	w I wieku Jerozolima ?
Data i miejsce śmierci	w I/II wieku Antiochia Syryjska (Antakya)
Czczony przez	kościoły chrześcijańskie
Wspomnienie	28 lipca (kat), 17 stycznia, 20 kwietnia lub 10 sierpnia (Kościoły wschodnie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Prochor, scs. Apostoł Prochor, diakon, – postać biblijna, diakon, święty Kościoła katolickiego, ormiańskiego, koptyjskiego i prawosławnego.

Żył w I wieku, a źródłem informacji o tej postaci jest Pismo Święte, gdzie wymieniony jest jako trzeci w grupie wybranych do wspomagania w posłudze apostołom Jezusa Chrystusa obok Szczepana (Stefana), Filipa, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelity z Antiochii^[1]. Prochor jako jeden z cieszących się dobrą sławą, pełnych ducha mądrości^[2] zgodnie z tradycją uważany jest za jednego z pierwszych diakonów, po tym, jak apostołowie modląc się włożyli na nich ręce^[3].

W pięć stuleci później Acta Joannis zrobiły z Prochora ucznia św. Łukasza. Do martyrologiów trafił za sprawą św. Ado, który przypisał mu męczeńską śmierć w Antiochii. Inni badacze przypisywali mu też biskupstwo Nikomedii oraz że był uczniem Piotra Apostoła i towarzyszem podróży misyjnych Jana Ewangelisty.

W synaksarionach Prochor wymieniany jest 28 lipca i 30 czerwca w grupie siedemdziesięciu dwóch uczniów Pańskich.

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 28 lipca.

Kościoły wschodnie, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego, wspominają Świętego:

• Cerkiew prawosławna:
  • 4/17 stycznia^[4], tj. 17 stycznia według kalendarza gregoriańskiego (Sobór siedemdziesięciu apostołów),
  • 28 lipca/10 sierpnia, tj. 10 sierpnia,
• Kościół ormiański – 9 kwietnia (za św. Ado) według liturgii kalendarza juliańskiego, tj. 20 kwietnia według obowiązującego kalendarza gregoriańskiego (9/20 kwietnia),
• Koptyjski Kościół Ortodoksyjny, który posiada własny kalendarz podzielony na 13 miesięcy – 15 stycznia.

W ikonografii Wschodu św. Prochor przeważnie przedstawiany jest jako mężczyzna w średnim wieku z kasztanową, niedługą brodą. Ubrany jest w liturgiczne szaty biskupie, w dłoni trzyma Ewangelię. Niekiedy ukazywany jest w stroju typowym dla apostołów.

Imię Prochor pochodzi z greki od imienia Próchoros. Łacińskim odpowiednikiem jest Prochorus, a w Polsce imię to nosił jeden z pierwszych biskupów krakowskich.

• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• Prochor (biskup)
• Prochor (imię)

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: 'Księga imion i świętych'. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 696. ISBN 83-7097-671-9.
• ap. Prochor na cerkiew.pl (opr. Jarosław Charkiewicz)
• Prochorus – Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)

Dz 6,1-6 – Biblia Tysiąclecia