Prontosil
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
4-[(2,4-diaminofenylo)diazenylo]benzenosulfonamid
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| farm.
|
łac. sulfamidochrysoidinum, prontosil rubrum
|
| inne
|
2′,4′-diaminoazobenzeno-4-sulfonamid
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C12H13N5O2S
|
| Masa molowa
|
291,33 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
103-12-8
|
| PubChem
|
66895
|
| SMILES
|
C1=CC(=CC=C1N=NC2=C(C=C(C=C2)N)N)S(=O)(=O)N
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C12H13N5O2S/c13-8-1-6-12(11(14)7-8)17-16-9-2-4-10(5-3-9)20(15,18)19/h1-7H,13-14H2,(H2,15,18,19)
|
| InChIKey
|
ABBQGOCHXSPKHJ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
Prontosil – organiczny związek chemiczny z grupy barwników azowych, będący jednocześnie prolekiem z grupy sulfonamidów. Był jednym z pierwszych skutecznych leków bakteriobójczych. Przeciwbakteryjne działanie sulfonamidów zostało odkryte w latach 30. XX wieku przez niemieckiego patologa Gerharda Domagka, za co w 1939 roku przyznano mu Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
