Proza chłopska – nurt w polskiej literaturze powojennej, tworzony przez pisarzy o wiejskim pochodzeniu i podejmujący tematykę wiejską. Utwory tego nurtu poświęcone były m.in. kulturze i obyczajowości chłopskiej, zmianom cywilizacyjnym wywołanym przez migrację chłopów, rozpadowi tradycyjnej społeczności wiejskiej oraz tożsamości chłopskiej.
Literatura nurtu chłopskiego rozwijała się w latach 60. XX wieku[1], tracąc później na popularności i ulegając stopniowej konwencjonalizacji[2]. Mimo tego nurt chłopski jest nadal obecny we literaturze polskiej XXI wieku, wyrażane są nawet opinie o odrodzeniu prozy chłopskiej[3].
Do najwybitniejszych pozycji prozy chłopskiej zalicza się m.in. Konopielkę (1973) Edwarda Redlińskiego, Nagi sad (1967) oraz Kamień na kamieniu (1984)[4] Wiesława Myśliwskiego. Inne pozycje nurtu to m.in. Blizny i Ziemi przypisany Juliana Kawalca, Panny szczerbate i Jednorożec Mariana Pilota, Obcoplemienna ballada, Diabły i A jak królem, a jak katem będziesz Tadeusza Nowaka, Najada Zyty Oryszyn, oraz Wielkie kochanie i Appassionata Józefa Mortona[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lata 60. – złota dekada literatury chłopskiej.
- ↑ Przemysław Czapliński, Piotr Śliwiński: Literatura polska 1976–1998. Wydawnictwo Literackie, 1999, s. 16, 19. ISBN 83-08-02857-8.
- ↑ Nowa fala literatury wiejskiej? Świetne książki Muszyńskiego i Płazy.
- ↑ Przemysław Czapliński, Piotr Śliwiński: Literatura polska 1976–1998. Wydawnictwo Literackie, 1999, s. 17. ISBN 83-08-02857-8.
- ↑ Przemysław Czapliński, Piotr Śliwiński: Literatura polska 1976–1998. Wydawnictwo Literackie, 1999, s. 16–17. ISBN 83-08-02857-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Przemysław Czapliński, Piotr Śliwiński: Literatura polska 1976–1998. Wydawnictwo Literackie, 1999. ISBN 83-08-02857-8.
