Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pruślin (niem. Pruschlin) – dzielnica Ostrowa Wielkopolskiego znajdująca się we wschodniej jego części, w sąsiedztwie Lasu Bagatela. Także nazwa osiedla administracyjnego Ostrowa (Osiedle V Pruślin). Liczy około 4 tysięcy mieszkańców.

Pruślin leży na stokach Wzgórz Wysockich. Jest to najwyżej położona część Ostrowa sięgająca 184 m n.p.m. Szczyt najwyższego wzniesienia to punkt widokowy na miasto. Znajduje się tam też wieża przekaźnikowa oraz elektrownia wiatrowa, a w niedalekim sąsiedztwie jedna z najnowocześniejszych w Europie rozdzielnia prądu z linii wysokiego napięcia.

Wzmiankowany w 1401 roku jako wieś rycerska^[1]. W 1779 roku przyłączony do parafii ostrowskiej. Od tego czasu jego dzieje są bezpośrednio związane z historią miasta. W 1936 roku liczył według mapy Wojskowego Instytutu Geograficznego 105 domów. Podczas okupacji miasta Niemcy wprowadzili nazwę okupacyjną niem. Preussendorf. Dawniej jeden z lokalnych ośrodków kultu św. Idziego. Pruślin przyłączono do Ostrowa w 1979 roku. Lata 90. XX wieku to okres intensywnej zabudowy domami jednorodzinnymi.

• Las Bagatela ze strzelnicą, autodromem, ścieżką rowerową

• neorenesansowa kapliczka z rzeźbą Chrystusa – Ewa i Marcin Chmielewscy stwierdzili pochodzenie rzeźby z wcześniejszego krzyża autorstwa Pawła Brylińskiego
• pozostałości starej zabudowy wiejskiej (dawna szkoła podstawowa)

Linie autobusowe: 2, 6, 11, 18, 21, 27, B

Przez Pruślin przebiega szlak turystyczny:

• pieszy: Jarocin – Pleszew – Gołuchów – Pruślin – Ostrzeszów

• Pruślin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 84 .