Publicystyka – subiektywne gatunki wypowiedzi w środkach komunikacji społecznej (prasa, radio, telewizja, internet, książka, wydawnictwa jednorazowe) na publicznie interesujące w danym momencie tematy. Typowe rodzaje publicystyki[1]:
- pozaprasowa (traktaty, rozprawy, pisma ulotne)
- prasowa (artykuły, felietony, reportaże)
- radiowa, telewizyjna i filmowa
Wypowiedź publicystyczna interpretuje i ocenia fakty z przyjętego przez autora punktu widzenia, celem jej jest zaś wpływ na opinię publiczną[1][2]. Dzieje publicystyki sięgają początków piśmiennictwa (retoryka rzymska), a szerokie jej rozpowszechnienie i masowość oddziaływania umożliwił najpierw wynalazek druku, potem radia, telewizji i wreszcie Internetu[2].
Ze względu na temat wypowiedzi publicystykę dzieli się na[1]:
Niemal wszystkie występują również w publicystyce radiowej i telewizyjnej (choć w telewizji np. terminem felieton filmowy oznacza się z reguły dowolną wstawkę filmową do programu studyjnego). Niemniej jednak, nowe środki przekazu mają również specyficzne dla siebie podgatunki publicystyczne (np. talk-show).
Elementy publicystyki znaleźć można również w literaturze pięknej oraz w innych rodzajach twórczości, jak film (kronika filmowa, plakat filmowy) czy plastyka (niektóre rodzaje plakatu, karykatura itd.)[1][2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d publicystyka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-06-10] .
- ↑ a b c Definicje gatunków dziennikarskich [online], /info.wsisiz.edu.pl [dostęp 2018-06-10] .