Punica – epos historyczny autorstwa rzymskiego poety Syliusza Italikusa[1]. Utwór ten jest najdłuższym poematem epickim w literaturze starożytnego Rzymu[2]. Składa się z siedemnastu ksiąg[1]. Liczy ponad dwanaście tysięcy wersów[1][2]. Jest wzorowany na Eneidzie Wergiliusza[1]. Zgodnie z tradycją został skomponowany heksametrem daktylicznym[1][3]. Opowiada o drugiej wojnie punickiej, która rozgrywała się w latach 218–201 p.n.e.[1][2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Syliusz Italikus, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-11-15].
- ↑ a b c Silius Italicus, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-11-15] (ang.).
- ↑ Katarzyna Lesiak: Estetyka dźwięku, czyli instrumentacja dźwiękowa oraz jej praktyczna realizacja w poezji epickiej mistrzów łacińskiego heksametru: Lukrecjusza, Wergiliusza i Owidiusza. sbc.org.pl. [dostęp 2016-11-15]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Silius Italicus: Punica. With an English translation by James D. Duff. archive.org. [dostęp 2016-11-15]. (ang.).
