Putywl

Putywl

Путивль

Herb flaga Putywla↗
Państwo	Ukraina
Obwód	sumski
Populacja (2001) • liczba ludności	17 274[1]
Kod pocztowy	41500
Tablice rejestracyjne	BM
Położenie na mapie obwodu sumskiego Putywl
Położenie na mapie Ukrainy Putywl
51°19′N 33°52′E/51,316667 33,866667

Putywl (ukr. Путивль) – miasto w północno-wschodniej części Ukrainy, nad rzeką Sejm, przy granicy z Rosją. 15 tys. mieszkańców w 1970 roku. Obecnie około 20 tys. (2004).

Jedno z miast Siewierszczyzny po raz pierwszy wspomniane w 1146 jako ważna twierdza w rywalizacji między księstwami Rusi Kijowskiej czernihowskim i nowogrodzko-siewierskim. Pieśń Jarosławny o murach Putywla jest wzruszającym punktem kulminacyjnym średniowiecznego Słowa o wyprawie Igora oraz opery Aleksandra Borodina Książę Igor.

Po bitwie nad Wiedroszą w 1500 Putywl przeszedł pod władzę Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. W czasie wielkiej smuty miasto stało się centrum powstania Iwana Bołotnikowa (1606–1607) i na krótko bazą wojsk Dymitra Samozwańca I. Opanowane przez Polaków w 1613, zostało zwrócone Moskwie po rozejmie w Dywilinie (1619). Dwukrotnie oblegane przez Jeremiego Wiśniowieckiego w czasie wojny smoleńskiej (1632–1634) bez powodzenia ze względu na dezercję Kozaków rejestrowych.

Do rewolucji październikowej w ramach Imperium Rosyjskiego Putywl był częścią guberni kurskiej. Podczas drugiej wojny światowej partyzanci sowieccy pod dowództwem Sydora Kowpaka rozpoczęli wojnę partyzancką przeciw Niemcom w lasach całej północnej Ukrainy.

• Monastyr Mołczański – jest głównym zabytkiem architektonicznym Putywla w większości datowany na XVII wiek. Fundamenty trzykopułowej katedry poświęconej Narodzeniu Matki Boskiej pochodzą z lat dziewięćdziesiątych XVI wieku. Główna część kościoła jest jedną z najwcześniejszych budowli barokowych w regionie. Została w całości opisana przez Pawła z Aleppo w 1654. Katedra wykazuje silne wpływy architektury moskiewskiej, szczególnie w detalach i rzeźbionych dekoracjach.
• kościół pw. św. Mikołaja – wybudowany w latach 1735–1737, w stylu kozackiego baroku i Katedrę Zbawiciela wyjątkową hybrydę ukraińskiej i rosyjskiej architektury sakralnej, której budowę rozpoczęto w 1617 i w kształtach kopuł wykorzystano charakterystyczne cechy moskiewskie.
• zamek – blisko kościoła pw. św. Mikołaja widoczne są pozostałości XVII-wiecznych fortyfikacji z bramami i kilkoma wieżami, z których jedną zbudowano jako wieżę dzwonniczą w 1700.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Putywlem.

• Oksana Płotnikowa – ukraińska wiceminister
• Iwan Tałdykin – pilot Ludowego Wojska Polskiego

• Putywl, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 323 .