Rüstəm İbrahimbəyov

Rüstəm Məmməd İbrahim oğlu İbrahimbəyov

Rüstəm İbrahimbəjow (2013)
Imię i nazwisko	Rüstəm Məmməd İbrahim oğlu İbrahimbəyov
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1939 Baku
Data i miejsce śmierci	11 marca 2022 Moskwa
Narodowość	azerska
Alma Mater	Azerbejdżański Instytut Nafty i Gazu w Baku, Instytut Cybernetyki Akademii Nauk Związku Radzieckiego
Dziedzina sztuki	kinematografia, scenariusz filmowy
Epoka	socrealizm, rosyjska nowa fala, współczesna azerbejdżańska kinematografia
Ważne dzieła
Białe słońce pustyni Urga Spaleni słońcem Cyrulik syberyjski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Rüstəm Məmməd İbrahim oğlu İbrahimbəyov (ros. Рустам Ибрагимбеков, Rustam Ibragimbiekow; ur. 5 lutego 1939 w Baku, zm. 11 marca 2022 w Moskwie^[1]) – azerski scenarzysta filmowy i polityk związany z Ludowym Frontem Azerbejdżanu. Przewidywany był jako kandydat opozycji w wyborach prezydenckich planowanych na październik 2013 roku, ostatecznie nie uzyskał zgody na start w tych wyborach.

Syn profesora sztuki Məmmədibrahima İbrahimbəyova i jego żony Fatimy^[2]. Ukończył studia w Azerbejdżańskim Instytucie Nafty i Gazu w Baku, kontynuował następnie naukę w aspiranturze w Instytucie Cybernetyki Akademii Nauk Związku Radzieckiego. Przerwał ją jednak i wstąpił na wyższe kursy dla scenarzystów^[2]. W kręgach filmowców został dostrzeżony po filmie Białe słońce pustyni, do którego napisał scenariusz razem z Walentinem Jeżowem^[2].

W 2013 zjednoczona opozycja azerska zamierzała wystawić go jako kandydata w wyborach prezydenckich w Azerbejdżanie, przeciwko rządzącemu od 2003 w autorytarny sposób İlhamowi Əliyewowi. Został wskazany jako wspólny kandydat opozycji dzięki swojej popularności i szacunkowi, jaki zyskał w kraju dzięki działalności zawodowej. Stało się tak, chociaż Rüstəm İbrahimbəjow nie krytykował wcześniej prezydenta Azerbejdżanu^[3]. Sam scenarzysta twierdził, że wybory mogą zostać przeprowadzone w uczciwy sposób i że ma w nich szansę zwycięstwa. Zapowiadał to, że w takim wypadku postawi przed sądem swojego poprzednika oraz jego rodzinę, uwikłaną w sprawy korupcyjne^[3]. Obiecywał także to, że będzie prezydentem tymczasowym i po dwóch latach doprowadzi do zmiany konstytucji i utworzenia w Azerbejdżanie republiki parlamentarnej, w której prezydent będzie spełniał przede wszystkim zadania reprezentacyjne^[3]. Przed oficjalnym rozpoczęciem swojej kampanii wyborczej starał się o poparcie ze strony władz Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej^[3].

Centralna Komisja Wyborcza Azerbejdżanu nie dopuściła go do startu w wyborach z uwagi na jego podwójne, azersko-rosyjskie obywatelstwo^[4].

Był żonaty z Şöhrət İbrahimbəjow, miał syna Fuada (ur. 1972) i córkę Fatimę (ur. 1974)^[2].

• В этом юном городе, 1970
• Białe słońce pustyni, 1971, razem z Walentinem Jeżowem
• И тогда я сказал – нет…, 1974
• Сердце…сердце, 1976
• Дачный домик для одной семьи, 1978
• Стратегия риска, 1979
• Допрос, 1979
• Тайна корабельных часов, 1981
• День рождения, 1983
• Перед закрытой дверью, 1985
• Храни меня, мой талисман, 1986
• Свободное падение, 1987
• Другая жизнь, 1987
• Филер, 1987
• Храм воздуха, 1989
• Автостоп, 1989
• Такси-блюз, producent, 1989
• Семь дней после убийства, 1990
• Увидеть Париж и умереть, 1990
• Дюба-дюба, producent, 1990
• Urga, 1992
• Разрушенные мосты, scenarzysta i producent, 1993
• Spaleni słońcem, wspólnie z Nikitą Michałkowem, 1994
• Человек, который старался, autor scenariusza, reżyser wspólnie z O. Safaralijewym, producent, 1997
• Cyrulik syberyjski, wspólnie z Nikitą Michałkowem, 1998
• Семья, 1998
• Wschód - Zachód, 1999
• Мистерии, 2000

Był również autorem opowiadań, powieści i sztuk teatralnych^[2].

• Zasłużony działacz sztuk Rosji i Azerbejdżanu
• Ludowy pisarz Azerbejdżanu
• Laureat Nagrody Państwowej ZSRR (1981)
• Laureat Nagrody Państwowej Rosji (1993, 1998, 1999, 2000)
• Laureat Nagrody Państwowej Azerbejdżańskiej SRR (1980)
• Laureat Nagrody Komsomołu (1979)
• Order „Za zasługi wobec Ojczyzny” III stopnia (1999)
• Komandor Orderu Nauk i Sztuk (Francji; 2000)^[2]. Odznaczenia tego zrzekł się