Ramdysk – obszar komputerowej pamięci RAM, który jest wykorzystywany w roli pamięci dyskowej. Dzięki temu dalece polepszają się czasy dostępu, ponieważ ramdyski są mniej więcej tysiąc razy szybsze od napędów dysków twardych (HDD). Jednakże dane przechowywane w ramdyskach, w przypadku odłączenia lub awarii zasilania, są bezpowrotnie tracone, ponieważ umieszczone są w zwyczajnej (ulotnej) pamięci RAM. W wyniku tego wyłączenie komputera oznacza utratę danych z ramdysku. Jednak są one doskonałym miejscem do przechowywania tymczasowych danych lub zdekompresowanych programów przez krótki czas.

Ramdyski w latach 80. XX wieku były popularne jako dyski startowe, kiedy to dyski twarde były drogie, a napędy dysków elastycznych (FDD) powolne; kilka modeli systemów komputerowych, takich jak Amiga lub Apple IIgs, obsługiwało ładowanie systemu operacyjnego z ramdysku. Kosztem pewnej części pamięci głównej, komputer mógł być miękko zrestartowany i załadować system operacyjny w kilka sekund zamiast minut. Niektóre systemy posiadały ramdyski zasilane bateryjnie, tak, że ich zawartość nie była tracona, gdy system był wyłączany.

Aktualnie wydajna pamięć podręczna dysków zapewniana przez system operacyjny najczęściej niweluje korzyści z posiadania ramdysku; pamięć podręczna dysku spełnia podobną rolę (szybki dostęp do danych normalnie przechowywanych na dysku) bez pewnych wad ramdysków (utrata danych przy awarii zasilania, statyczny rozmiar itp.). Ramdyski są jednak niezastąpione w sytuacjach, gdy dysk fizyczny nie jest dostępny, gdy czytanie lub zapisywanie na dysku jest niepożądane (tak jak w przypadku dysków „LiveCD”) albo w przypadku wykonywania bardzo intensywnych operacji zapisu i odczytu danych z/na dysk. Mogą być także używane w kioskach elektronicznych, gdzie żadne zmiany w systemie nie są zachowywane i przy każdym uruchomieniu urządzenia ładowana jest pierwotna konfiguracja.