Reinhold Messner

Reinhold Messner (2012)
Data i miejsce urodzenia	17 września 1944 Bressanone
Zawód, zajęcie	wspinacz, pisarz, polityk
Stanowisko	poseł do Parlamentu Europejskiego (1999–2004)
Partia	Federacja Zielonych
Rodzice	Josef, Maria
Małżeństwo	Uschi Demeter (1972–1977), Sabine Stehle (od 2009)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Reinhold Andreas Messner (ur. 17 września 1944 w Bressanone) – włoski alpinista, himalaista i podróżnik. Autor książek o tematyce górskiej. Eurodeputowany V kadencji. Jako pierwszy człowiek zdobył Koronę Himalajów i Karakorum – wszystkie czternaście ośmiotysięczników świata. Dokonał tego w 1986, a zdobycie kompletu szczytów zajęło mu łącznie 16 lat.

Urodził się w niemieckojęzycznej rodzinie z Tyrolu Południowego. Dzieciństwo spędził w miejscowości Villnöß. Już w wieku pięciu lat wraz z ojcem zdobył pierwszy trzytysięcznik – Sass Rigais. Uzyskał wykształcenie w zawodzie geometry^[1]. Studiował później na Uniwersytecie Padewskim^[2].

Preferował w swych wspinaczkach himalajskich styl alpejski – starał się nie korzystać z tragarzy, zakładał minimalną liczbę obozów pośrednich i poręczówek. Nie używał też butli tlenowych – w 1978 zdobył wraz z Peterem Habelerem w taki sposób Mount Everest (było to pierwsze wejście na ten szczyt bez użycia butli z tlenem), a następnie – samotnie – Nanga Parbat. W 1986 jako jeden z pierwszych ludzi na świecie stał się zdobywcą Korony Ziemi (w zaproponowanej przez siebie wersji ze szczytem Jaya zamiast Góry Kościuszki).

Podjął także nieudaną próbę zdobycia Cerro Torre w Patagonii o niemal pionowej ścianie. W 1990 wraz z Arvedem Fuchsem zdobył pieszo biegun południowy – przejście zajęło im 92 dni. Zamierzał także w 1995 przejść wraz ze swym bratem Hubertem z Syberii do Kanady przez Arktykę – wyprawa musiała zostać przerwana po 24 godzinach z powodu załamania pogody. Lód wokół namiotu popękał, a Hubert Messner wpadł do lodowatej wody, na skutek czego podjęto decyzję o rezygnacji i ewakuacji rosyjskim śmigłowcem.

Za swe osiągnięcia w alpinizmie na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 został nagrodzony wraz z Jerzym Kukuczką srebrnym Orderem Olimpijskim, jednak odmówił przyjęcia wyróżnienia. Za swoje osiągnięcia we wspinaniu Reinhold Messner był wpisywany do Księgi rekordów Guinnessa^[3].

Po wycofaniu się z czynnego alpinizmu zajął się działalnością społeczną oraz polityczną. W latach 1999–2004 był posłem do Parlamentu Europejskiego V kadencji z ramienia Federacji Zielonych. Należał do grupy Zielonych i Wolnego Sojuszu Europejskiego. Pracował m.in. w Komisji Spraw Zagranicznych, Praw Człowieka, Wspólnego Bezpieczeństwa i Polityki Obronnej^[4]. Koordynował projekt powołania muzeum górskiego w Południowym Tyrolu; Messner Mountain Museum rozpoczęło działalność w 2006.

W 2023, w związku z przyjęciem nowej lokalizacji szczytu Annapurny, autorzy Księgi rekordów Guinnessa uznali, że Koronę Himalajów i Karakorum jako pierwszy zdobył nie Reinhold Messner (który miałby w 1985 nie dotrzeć do nowo ustalonego jako właściwy szczytu Annapurny), ale Ed Viesturs. Himalaista oraz Hans Kammerlander (jego partner z tamtej wyprawy) skrytykowali tę decyzję^[5][6]

• 1970 – Nanga Parbat (wejście ścianą Rupal, zejście ścianą Diamir; wejście wraz z bratem Güntherem, który zginął podczas zejścia)
• 1972 – Manaslu
• 1975 – Gaszerbrum I (styl alpejski)
• 1977 – Dhaulagiri
• 1978 – Mount Everest (pierwsze wejście na szczyt bez wspomagania tlenem z butli)
• 1978 – Nanga Parbat (pierwsze solowe wejście na szczyt ośmiotysięczny, ścianą Diamir)
• 1979 – K2
• 1980 – Mount Everest (pierwsze solowe wejście na szczyt)
• 1981 – Sziszapangma
• 1982 – Kanczendzonga
• 1982 – Broad Peak
• 1982 – Cho Oyu
• 1984 – Gaszerbrum I
• 1984 – Gaszerbrum II
• 1985 – Annapurna
• 1986 – Makalu
• 1986 – Lhotse

Swoje wyprawy upamiętnił w książkach, których napisał około 50^[7]. Naga Góra. Nanga Parbat – brat, śmierć i samotność powstała po śmierci jego młodszego brata Günthera, który zginął w 1970 podczas wyprawy na Nanga Parbat. Reinhold Messner jest także współautorem scenariusza do filmu Krzyk kamienia Wernera Herzoga^[8].

W języku polskim zostały wydane jego następujące książki:

• Siódmy stopień, przeł. Iwonna Hudowska, Wyd. AT Publications, Londyn 1973, ISBN 0-9521421-0-4,
• Wolny duch, przeł. Danuta Hołata, Wyd. Stapis, Katowice 1996, ISBN 83-85145-49-4,
• Na koniec świata. Himalaje i Karakorum – wyzwanie, przeł. Michał Misiorny, Wyd. Muza, Warszawa 1998, ISBN 83-7200-103-0,
• Yeti. Legenda i rzeczywistość, przeł. Michał Misiorny, Wyd. Muza, Warszawa 1999, ISBN 83-7200-485-4,
• Druga śmierć Mallory′ego. Zagadka Mount Everestu i jej rozwiązanie, przeł. Anna Kryczyńska, Wyd. Muza, Warszawa 2000, ISBN 83-7200-634-2,
• Annapurna. Pięćdziesiąt lat wypraw w strefę śmierci, przeł. Michał Misiorny, Wyd. Muza, Warszawa 2001, ISBN 83-7200-666-0,
• Naga Góra. Nanga Parbat – brat, śmierć i samotność, przeł. Anna Wziątek, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2004, ISBN 83-7384-085-0,
• Gobi: pustynia we mnie, przeł. Beata Długajczyk, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2007, ISBN 978-83-7384-634-0,
• Moje życie na krawędzi, przeł. Małgorzata Kiełkowska, Wyd. Stapis, Katowice 2008, ISBN 978-83-61050-02-5,
• Na szczycie. Kobiety na górze, przeł. Małgorzata Kiełkowska, Wyd. Stapis, Katowice 2012, ISBN 978-83-610-5064-3,
• O życiu, przeł. Krystyna Schmidt Wyd. Agora, Warszawa 2018, ISBN 978-83-268-2687-0,
• Wędruję, aby żyć. Listy z Himalajów, przeł. Sylwia Motyl, Wyd. Helion, Gliwice 2022, ISBN 978-83-283-7983-1.

• Reinhold Messner – strona prywatna. [dostęp 2021-02-06]. (niem.).