Rodger Ward

Rodger Ward
	; Rodger Ward w samochodzie Bandini Formula Junior
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1921 ; Beloit
Data i miejsce śmierci	5 lipca 2004 ; Anaheim
	Sukcesy
	1951: AAA National Championship; 1959: Indianapolis 500; 1959: USAC National Championship; 1962: Indianapolis 500; 1962: USAC National Championship
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lola Rodgera Warda z Indianapolis 500 1966

Rodger Ward (ur. 10 stycznia 1921 w Beloit (Kansas), zm. 5 lipca 2004 w Anaheim) – amerykański kierowca wyścigowy. W latach 1959 oraz 1962 wygrał zawody Indianapolis 500 oraz USAC National Championship.

Życiorys

Jego ojciec był właścicielem złomowiska w Los Angeles. Rodger Ward w wieku 14 lat zbudował hot rod na bazie Forda. Podczas II wojny światowej był pilotem samolotu P-38 Lightning, rozważając nawet bycie zawodowym pilotem. Rozpoczął latanie B-17 Flying Fortress, a następnie został instruktorem. Po wojnie stacjonował w Wichita Falls, gdzie wybudowano tor do wyścigów typu dirt track^[1].

W 1946 roku, po zwolnieniu z wojska, rozpoczął ściganie się w zawodach typu midget car racing (tj. "wyścigach mikrusów"). Jednakże w tamtym roku szło mu słabo, ale wyniki z czasem poprawiały się. W roku 1948 wygrał jeden wyścig (Grand Prix San Diego), a w 1949 na Offenhauserze wygrał ich kilka^[1].

W 1950 roku przełamał długą passę Offenhausera w tych wyścigach, wygrywając 10 sierpnia Fordem konstrukcji Vika Edelbrocka zawody na Gilmore Stadium^[2]. Silnik tego pojazdu był jednym z pierwszych, który napędzał nitrometan. Ward wygrał również kolejne zawody, odbywające się na Orange Show Stadium. W 1959 roku Ward wziął udział w zawodach Formuły Libre na torze Lime Rock Park. Jego "mikrus" okazał się lepszy od wielu droższych i mocniejszych samochodów^[3].

W 1951 roku wygrał mistrzostwa serii AAA. W tym samym roku zadebiutował w zawodach Indianapolis 500. Jednakże w wyścigu przejechał zaledwie 34 okrążenia. Pierwszy raz ukończył pełny dystans tego wyścigu dopiero w 1956 roku, zajmując ósmą pozycję^[1].

W 1959 roku wygrał Indy 500 w zespole, którego szefem był Bob Wilke, a mechanikiem A.J. Watson. W tym samym roku wygrał również mistrzostwa serii USAC^[1].

W Indianapolis 500 1960 był przez 58 okrążeń, ale na 3 okrążenia przed metą wyprzedził go Jim Rathmann^[1].

W 1962 roku ponownie wygrał Indianapolis 500 oraz serię USAC^[1].

Ostatni raz w zawodach Indianapolis 500 wziął udział w 1966 roku.

Zmarł w roku 2004.

Nagrody

1992 - wpis do International Motorsports Hall of Fame
1995 - wpis do Motorsports Hall of Fame of America
1995 - wpis do National Midget Auto Racing Hall of Fame^[3]
2003 - wpis do West Coast Stock Car Hall of Fame
wpis do Auto Racing Hall of Fame^[3]

Starty w Indianapolis 500

Rok	Nr	Kwalifikacje	Wynik	Okr.	Lider	Uwagi
1951	48	25	27	34	0	przewód olejowy
1952	34	22	23	130	0	ciśnienie oleju
1953	92	10	16	177	0	oś
1954	12	16	22	172	0	silnik współdzielony z Eddiem Johnsonem
1955	27	30	28	53	0	wypadek
1956	19	15	8	200	0
1957	8	27	30	24	0	sprężarka
1958	8	11	20	83	0	pompa paliwa
1959	5	6	1	200	130
1960	1	3	2	200	58
1961	2	4	3	200	7
1962	3	2	1	200	66
1963	1	4	4	200	0
1964	2	3	1	200	0
1966	26	13	15	74	0	układ kierowniczy

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	Msc.	Pkt.
1951	L & B Bromme	Bromme	Offenhauser R4	CHE	500 NU	BEL	FRA	GBR	DEU	ITA	ESP				–	0
1952	Federal Auto Associates	Kurtis Kraft 4000	Offenhauser R4	CHE	500 NU	BEL	FRA	GBR	DEU	NLD	ITA				–	0
1953	M.A. Walker	Kurtis Kraft	Offenhauser R4	ARG	500 NU	NLD	BEL	FRA	GBR	DEU	CHE	ITA			–	0
1954	R.N. Sabourin	Pawl	Offenhauser R4	ARG	500 NU*	BEL	FRA	GBR	DEU	CHE	ITA	ESP			–	0
1955	E.R. Casale	Kuzma	Offenhauser R4	ARG	MCO	500 NU	BEL	NLD	GBR	ITA					–	0
1956	Ed Walsh	Kurtis Kraft 500C	Offenhauser R4	ARG	MCO	500 8	BEL	FRA	GBR	DEU	ITA				–	0
1957	Roger Wolcott	Lesovsky	Offenhauser R4	ARG	MCO	500 NU	FRA	GBR	DEU	PES	ITA				–	0
1958	Roger Wolcott	Lesovsky	Offenhauser R4	ARG	MCO	NLD	500 NU	BEL	FRA	GBR	DEU	POR	ITA	MOR	–	0
1959	Leader Cards Inc.	Watson	Offenhauser	MCO	500 1										10	8
1959	Leader Cards Inc.	Kurtis Kraft Midget	Offenhauser			NLD	FRA	GBR	DEU	POR	ITA	USA NU			10	8
1960	Leader Cards Inc.	Watson	Offenhauser R4	ARG	MCO	500 2	NLD	BEL	FRA	GBR	POR	ITA	USA		12	6
1963	Reg Parnell Racing	Lotus 24	BRM V8	MCO	BEL	NLD	FRA	GBR	DEU	ITA	USA NU	MEX	ZAF		–	0

* – samochód współdzielony z Eddiem Johnsonem

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f 2003 Hall Of Fame Inductees. StockcarReunion.com. [dostęp 2010-04-18]. (ang.).
↑ Vic Edelbrock. worthyofhonor.com. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Roger Ward. worthyofhonor.com. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)]. (ang.).

Bibliografia

Rodger Ward
Rodger Ward (ang.)

[a-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f 2003 Hall Of Fame Inductees. StockcarReunion.com. [dostęp 2010-04-18]. (ang.).

[2] Vic Edelbrock. worthyofhonor.com. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)]. (ang.).

[b-3] Roger Ward. worthyofhonor.com. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]