Ronnie Wallwork

Pełne imię i nazwisko	Ronald Wallkork
Data i miejsce urodzenia	10 września 1977 Manchester
Wzrost	178 cm
Pozycja	obrońca/pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1993–1995 Manchester United
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1995–2002 Manchester United 19 (0) 1997–1998 → Carlisle United (wyp.) 10 (1) 1998 → Stockport County (wyp.) 7 (0) 1999 → Royal Antwerp (wyp.) 17 (2) 2002–2008 West Bromwich Albion 93 (2) 2004 → Bradford City (wyp.) 5 (2) 2004 → Bradford City (wyp.) 2 (2) 2006 → Barnsley (wyp.) 2 (0) 2007 → Huddersfield Town (wyp.) 16 (3) 2008 Sheffield Wednesday 7 (0) W sumie: 178 (12)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1997  Anglia U-20 4+ (0+)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ronnie Wallwork, właśc. Ronald Wallwork (ur. 10 września 1977 w Manchesterze) – angielski piłkarz występujący na pozycji defensywnego lub środkowego pomocnika. Były reprezentant Anglii U-20, karierę rozpoczął w Manchesterze United, gdzie zadebiutował w oficjalnym meczu w 1997. W klubie nie występował regularnie, dlatego też był wypożyczany do Carlisle United i Stockport County. Podczas pobytu na wypożyczeniu w Royal Antwerp został zawieszony za atak na belgijskiego sędziego, lecz kara po pewnym czasie została złagodzona.

W 2002 Wallwork podpisał kontrakt z West Bromwich Albion. W 2005 został uznany za najlepszego gracza sezonu w klubie. Nie miał pewnego miejsca w składzie, z tego powodu przebywał na wypożyczeniach w Bradford City, Barnsley i Huddersfield Town. Pobyt w Barnsley został skrócony z powodu awantury w nocnym klubie, w wyniku której Wallwork został ugodzony nożem, przez co pauzował ponad dwa miesiące. W styczniu 2008 przeszedł do Sheffield Wednesday, jednak po czterech miesiącach został zwolniony. W 2011 roku Ronnie Wallwork został skazany na 15 miesięcy pozbawienia wolności za rozmontowywanie kradzionych samochodów na części, a następnie handel nimi na czarnym rynku^[1].

Urodzony w Manchesterze w dzielnicy Newton Heath, jako nastolatek uczęszczał do The Football Association's School of Excellence w Lilleshall^[2]. Jako zagorzały kibic Manchester United dołączył do klubu jako praktykant w 1993, przedtem występował w lidze niedzielnej^[3]. W lipcu 1994 podpisał amatorski kontrakt, zaś rok później, w marcu 1995 złożył podpis pod profesjonalną umową^[4]. Stał się podstawowym zawodnikiem drużyn juniorskich, w latach 1994–1997 wystąpił w 77 spotkaniach w różnych kategoriach wiekowych. Pomógł zespołowi zwyciężyć w rozgrywkach o Młodzieżowy Puchar Anglii w 1995 i został uznany w klubie za najlepszego Młodego Piłkarza Roku w 1996^[4][5]. W lecie 1997 reprezentował Anglię U-20 na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata w Malezji, gdzie wystąpił w czterech spotkaniach. Anglia wygrała wszystkie trzy mecze grupowe, jednak w 1/16 finału odpadła po porażce z Argentyną^[6].

Wraz z rozpoczęciem sezonu 1997/1998 zaczął regularnie występować w rezerwach klubu, a 25 października 1997 zadebiutował w pierwszej drużynie zmieniając w 64. minucie Gary'ego Pallistera w wygranym 7-0 meczu z Barnsley^[7]. Po zakończeniu sezonu, Wallwork został dwukrotnie wypożyczany do innych drużyn: najpierw do Carlisle United, gdzie zdobył swoją pierwszą bramkę w oficjalnym meczu, a następnie do Stockport County. W trakcie rozgrywek przystał na wypożyczenie do Royal Antwerp, z którym wywalczył miejsce w barażach, jednak drużyna ostatecznie nie zdołała awansować do pierwszej ligi, przegrywając z La Louvière^[8]. Po meczu Wallwork chwycił za gardło sędziego Amanda Anciona, za co został ukarany odsunięciem od profesjonalnego futbolu^[9]. Ukarano także innego gracza wypożyczonego z Manchesteru United, Danny'ego Higginbothama, który również wziął udział w zajściu. Belgijski sąd zredukował karę do trzech lat w zawieszeniu na dwa, zaś Higginbotham mógł powrócić do gry po czterech miesiącach absencji^[10]. Z początku kara miała zasięg międzynarodowy, jednak przez ostatnie dwanaście miesięcy obowiązywała wyłącznie na terenie Belgii^[11].

W sezonie 1999/2000 Wallwork poczynił postępy, reprezentując barwy klubu w siedmiu meczach, najczęściej występując na pozycji defensywnego pomocnika. W kolejnych rozgrywkach rozegrał wystarczającą ilość spotkań umożliwiającą mu odebranie medalu za zwycięstwo zespołu w Premier League^[5]. Mimo to, wraz z przejściem do klubu obrońcy Laurenta Blanca i pomocnika Juana Sebastiána Veróna jego pozycja w drużynie została zagrożona. Ostatni występ w zespole zaliczył 26 stycznia 2002 w meczu czwartej rundy Pucharu Anglii z Middlesbrough, podczas którego został zmieniony w 66. minucie przez Ryana Giggsa. W czasie siedmiu lat spędzonych w klubie zdołał wystąpić w 28 spotkaniach, a w lecie 2002 jego umowa z klubem nie została przedłużona^[12].

W lipcu 2002 Wallwork dołączył do West Bromwich Albion na zasadzie prawa Bosmana, będąc zarazem pierwszym transferem dokonanym przez klub po awansie do Premier League^[13]. Szkoleniowiec Manchesteru United Sir Alex Ferguson określił jego przejście do West Bromwich "najlepszym darmowym transferem lata"^[14]. Przed startem sezonu, Wallwork i reszta drużyny próbowali wynegocjować od zarządu podwyższenie premii. Jak stwierdził jego agent, zawodnik był "zszokowany i poruszony" perspektywą redukcji wysokości premii o 80% w porównaniu z tymi oferowanymi mu przez odchodzący zarząd^[15]. 24 sierpnia 2002 Wallwork zadebiutował w zespole wchodząc na boisko jako rezerwowy w przegranym 1:3 domowym spotkaniu z Leeds United^[16], w całym sezonie na murawie pojawił się w 27 z 38 meczów Premier League rozegranych przez West Bromwich^[17]. Po śmierci matki piłkarza w lutym 2003, cała drużyna w meczu z Boltonem Wanderers wystąpiła z czarnymi opaskami na ramionach^[18]. Z czasem Wallwork zaczął tracić miejsce w wyjściowym składzie, przez co w sezonie 2003/2004 rozegrał pięć ligowych spotkań^[19]. W styczniu 2004 dołączył na zasadzie miesięcznego wypożyczenia z opcją przedłużenia do Bradford City, gdzie zdobył bramki w swoim pierwszym oraz ostatnim meczu w barwach klubu^[20][21][22]. West Bromwich odmówiło przedłużenia wypożyczenia, ze względu na sytuację finansową w Bradford, który był na krawędzi bankructwa^[23]. Wkrótce Bradford ponownie wypożyczyło zawodnika na kolejne dwa miesiące^[24], a Wallwork podczas całego pobytu w klubie wystąpił w siedmiu meczach, w których zdobył cztery bramki^[19]. Źródła swojej nowo odkrytej dyspozycji strzeleckiej doszukiwał się w poleceniach taktycznych trenera Bryana Robsona, który kazał mu angażować się w grę w ofensywie, inaczej niż w jego poprzednim klubie, West Bromwich Albion^[25]. W meczu z Rotherham United złamał palec u nogi, przez co musiał pauzować sześć tygodni^[26][27]. Podczas gdy Wallwork leczył kontuzję, West Bromwich zapewniło sobie awans z drugiego miejsca do Premier League^[28].

Po powrocie klubu do Premiership, menedżer Gary Megson coraz rzadziej wystawiał Wallworka w pierwszym składzie. Bądź co bądź, kiedy Bryan Robson zastąpił Megsona w roli trenera Bradford w listopadzie 2004, Wallwork stał się integralną częścią zespołu. Robson nazwał Anglika "inteligentnym zawodnikiem", który potrafi "usiąść, podać piłkę i zmienić obraz gry"^[29]. Wallwork powrócił do zespołu w następnym miesiącu i regularnie występował w drugiej połowie sezonu^[30], strzelając również swoją pierwszą bramkę w barwach klubu w wygranym 2:0 spotkaniu z Manchesterem City, 22 stycznia 2005^[31]. Klub uniknął spadku z ligi, wygrywając w ostatnim meczu sezonu z Portsmouth. Stał się zarazem pierwszą drużyną w historii Premier League, która uniknęła spadku zajmując jeszcze pod koniec grudnia ostatnie miejsce w tabeli^[32]. W zasługi za dobrą grę, Wallwork został uznany w klubie Graczem Roku^[33]. W maju 2005 podpisał nowy, dwuletni kontrakt^[34][35][36].

W następnym sezonie Wallwork wystąpił w 31 z 38 ligowych spotkań^[37], ale nie zdołał pomóc drużynie utrzymać się w Premier League. Niemniej jednak, zgodził się w sierpniu 2006 podpisać nową umowę, wiążącą go z klubem przez dwa kolejne lata^[38]. Pozostał członkiem pierwszego zespołu w początkowej fazie sezonu 2006-07, ale po tym, jak w październiku miejsce Robsona zajął Tony Mowbray, Wallwork zagrał w barwach klubu już tylko raz^[39]. Mowbray nazwał go "pełnym profesjonalistą", jednak do wyjściowego składu preferował innych pomocników^[40], ponadto zmienił pozycję na boisku Jonathana Greeninga na środkowego pomocnika, która to dotychczas przypadała Wallworkowi^[41]. Chcąc regularnie występować w pierwszym zespole, 22 listopada 2006 Anglik przystał na wypożyczenie do Barnsley^[42].

30 listopada Wallwork wychodząc ze swoją dziewczyną Amy Broadbent z nocnego klubu w Manchesterze, został zaatakowany przez byłego partnera Broadbent, Roberta Rimmera. Ten siedmiokrotnie ugodził piłkarza w rękę, plecy oraz brzuch^[43][44][45]. Po dotarciu do szpitala stwierdzono, że stan rannego jest stabilny i nie ma zagrożenia życia^[45]. Po przeprowadzonym śledztwie policja stwierdziła, że atak był zamierzony^[45][46]. Niedługo potem określiła 20-letniego Rimmera głównym winowajcą i zaapelowała do niego o nawiązanie kontaktu^[47]. Rimmer zgłosił się do komisariatu w Manchesterze i 7 grudnia 2006 został aresztowany^[48]. W grudniu 2007 Rimmer został skazany na pięć i pół roku pozbawienia wolności za dokonanie ciężkiej krzywdy cielesnej. Przyjaciel Rimmera, Charles Ebbrell, trafił do aresztu za współudział w ataku^[43]. Zawodnik otrzymał wiele wyrazów wsparcia od kibiców, piłkarzy i trenerów^[49]. 10 grudnia 2006 Wallwork został wypisany ze szpitala^[50], a tego samego dnia odbył się mecz ligowy pomiędzy West Bromwich i Barnsley, podczas którego kibice Barnsley wywiesili transparent z napisem "Zdrowiej szybko, Ronnie"^[51]. Pod koniec stycznia powrócił do lekkich treningów^[52], a pierwszy mecz po przerwie rozegrał 21 lutego 2007 przebywając pełne 90 minut w spotkaniu rezerw pomiędzy West Bromwich i Walsall^[53][54].

27 września 2007 został wypożyczony do Huddersfield Town, gdzie spotkał się z trenerem Andym Ritchiem, z którym sezon wcześniej pracował podczas gry w Barnsley^[55][56]. Jego debiut w klubie miał miejsce 29 września w wygranym 2:0 spotkaniu z Luton Town^[57]. 20 października zdobył swojego pierwszego gola dla zespołu w meczu z Oldham Athletic, zakończonym remisem 1:1. Wypożyczenie wydłużyło się o kolejny miesiąc. Otrzymał zgodę od West Bromwich na reprezentowanie Huddersfield 10 listopada w meczu pierwszej rundy Pucharu Anglii przeciwko Accrington Stanley^[56][58]. Wypożyczenie zostało przedłużone do 29 grudnia, zaś po jego upłynięciu zawodnik powrócił do West Bromwich^[56][59][60].

11 stycznia 2008 na zasadzie wolnego transferu przeszedł do Sheffield Wednesday^[61][62][63]. Zadebiutował w zespole następnego dnia w przegranym 0:1 spotkaniu z Cardiff City, zastępując w drugiej połowie Steve'a Watsona^[64]. Wraz z przejściem do klubu Adama Boldera stracił miejsce w składzie, i chociaż wszedł wcześnie na zmianę w spotkaniu z Charlton Athletic rozegranym 12 lutego 2008^[65], w następnym miesiącu tylko raz pojawił się na murawie, w wygranej 2:1 potyczce z Queens Park Rangers. Ogółem w barwach klubu wystąpił siedmiokrotnie^[66], a 14 maja 2008 rozwiązano z zawodnikiem kontrakt^[67][68]. W sierpniu 2008 trenował ze swoim byłym zespołem, Carlisle United^[69].

Ostatnio aktualizowane 14 maja 2008^{[8][70][71][72]}

Manchester United

• Młodzieżowy Puchar Anglii: 1995^[4]
• Mistrzostwo Anglii: 2001^[5]

Indywidualne

• Młody Piłkarz Roku Manchesteru United: 1996^[5]
• Piłkarz Roku West Bromwich Albion: 2005^[33]

• Matthews, Tony (2005). The Who's Who of West Bromwich Albion. Breedon Books. ISBN 1-85983-474-4.

• Profil – West Bromwich Albion. wba.premiumtv.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-08)].
• Profil – Huddersfield Town. htafc.premiumtv.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-30)].
• Profil – Sheffield Wednesday. swfc.premiumtv.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-16)].
• Statystyki na soccerbase.com
• Statystyki na soccernet.espn.go.com