Rudolf Karpiniec (ur. 5 października 1886 w Siemianówce, pow. lwowskim, zm. 22 czerwca 1975 w Cieszynie) – prawnik, działacz społeczny.

Był synem Atanazego i Ludwiki z Lutzów. Ukończył gimnazjum w Jaśle oraz studia prawnicze i politologiczne na Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1911–1912 był auskultantem, w latach 1912–1914 adiunktem/sędzią c. k. Sądu Powiatowego w Dukli^[1]. Praktykę odbywał także w sądach w Jaśle, Gorlicach i Nowym Sączu. W 1919 został naczelnikiem Sądu Powiatowego w Jabłonkowie. Później był naczelnikiem Sądu Powiatowego w Cieszynie, sędzią Sądu Okręgowego w Cieszynie, sędzią Sądu Apelacyjnego w Katowicach, prezesem Sądu Okręgowego w Cieszynie (od lutego 1934 do czerwca 1939)^[2], a po przejściu na emeryturę notariuszem w Cieszynie.

W 1927 roku orzekał w tzw. "procesie stulecie" o dobra Komory Cieszyńskiej wytoczonym przez przedstawicieli dynastii Habsburgów.

Autor Włościańskich zwyczajów spadkowych na Śląsku Cieszyńskim (1928).

Od 8 lutego 1918 był mężem Walerii ze Stankiewiczów (1892–1965).

Zmarł 22 czerwca 1975 w Cieszynie. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Cieszynie (sektor XI-B-7)^[3].

• Złoty Krzyż Zasługi (23 czerwca 1927)^[4]

• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 324. [dostęp 2023-01-25].
• Golec J., Bojda S., Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 2, Cieszyn 1995, s. 87.