Sąd Najwyższy

Tribunal Supreme

Logo Sądu Najwyższego
Obszar właściwości	Księstwo Monako
Podstawa prawna	Konstytucja Monako
Instancja wyższa wobec	Sąd apelacyjny
Organizacja wewnętrzna
Skład	5 członków, 2 zastępców
Przewodniczy	Przewodniczący
Funkcjonowanie
Okres funkcjonowania	od 5 stycznia 1911
Siedziba	5 Rue Colonel Bellando de Castro MC 98000 Monaco
Język urzędowy	francuski
Strona internetowa
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Sąd Najwyższy (fr. Tribunal Supreme) – sąd najwyższej instancji w Monako, wymierzający sprawiedliwość w imieniu Księcia Monako^[1].

Powstał na mocy konstytucji z 5 stycznia 1911 roku, którą napisali francuscy prawnicy (Louis Renault, André Weiss i Jules Roche). Zgodnie z jej zapisami, Sąd Najwyższy powstał w celu stania na straży praw i wolności obywateli. Tym samym, jest najstarszym sądem konstytucyjnym na świecie^[2].

Sąd składa się z pięciu członków i dwóch zastępców. Ich kadencja trwa 8 lat i jest nieodnawialna. Według artykułu 2 Suwerennego Rozporządzenia nr 2.984 z 16 kwietnia 1963, by móc zostać członkiem Sądu Najwyższego należy mieć co najmniej 40 lat i wyróżniać się ponadprzeciętną kompetencją wśród prawników^[3].

Członkowie Sądu są mianowani przez Księcia, przy czym:

• jeden członek i jeden zastępca są przedstawiani przez Radę Narodową spoza jej grona;
• jeden członek i jeden zastępca są przedstawiani przez Radę Stanu spoza jej grona;
• jeden członek przedstawiany przez Radę Korony spoza jej grona;
• jeden członek przedstawiany przez Trybunał Apelacyjny spoza jego grona;
• jeden członek przedstawiany przez Sąd cywilny pierwszej instancji spoza jego grona.

Każdy z wymienionych organów przedstawia po dwóch kandydatów na każde stanowisko. Książę ma prawo nie zaakceptować proponowanych kandydatów i zażądać przedstawienia nowych. Mianuje on także Przewodniczącego Sądu Najwyższego^[4].

Obecnie w Sądzie orzekają następujący sędziowie (stan na dzień 9 sierpnia 2020 roku)^[3]:

Sąd orzeka suwerennie w sprawach zgodności z przepisami konstytucyjnymi lub ustawami regulaminu wewnętrznego Rady Narodowej, a także w sprawach skarg o stwierdzenie nieważności, zbadanie ważności i odszkodowania, których przedmiotem jest naruszenie praw i wolności, o których mowa w tytule III ("Wolności i prawa podstawowe") konstytucji Księstwa Monako^[5].

Sąd orzeka suwerennie w sprawach skarg o stwierdzenie nieważności z powodu nadużycia władzy, wniesionych przeciwko rozstrzygnięciom różnych władz administracyjnych oraz Ordonansom Władcy wydanym w celu wykonania ustaw, oraz w sprawie przyznawania odszkodowań, które z nich wynikają. Także w sprawach skarg kasacyjnych wniesionych przeciwko orzeczeniom sądów administracyjnych wydanych w ostatniej instancji i w sprawach skarg o ustalenie wykładni, skarg o zbadanie ważności rozstrzygnięć różnych władz administracyjnych i Ordonansów Władcy przyjętych w celu wykonania ustaw^[5].

Organizacja i funkcjonowanie Sądu Najwyższego są określane przez Ordonans Władcy, a w szczególności wymagania w zakresie kwalifikacji wymaganych od jego członków, zakazu łączenia stanowisk, statusu członków Sądu, zasady rotacji członków sekcji administracyjnej, procedur przed Sądem, skutków odwołań i orzeczeń, procedur i skutków sporów kompetencyjnych oraz niezbędnych zarządzeń tymczasowych^[6].

Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawy w pełnym składzie 5 członków, lub w składzie sekcji administracyjnej, złożonej z 3 członków.

Orzekanie w pełnym składzie ma miejsce:

• w materiach konstytucyjnych;
• jako sędzia w sporach kompetencyjnych;
• w materiach administracyjnych w wyniku przekazania sprawy.

W składzie sekcji administracyjnej orzeka we wszystkich pozostałych przypadkach^[7].