Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie

kościół – sanktuarium
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Andrzeja Boboli na Mokotowie
Wezwanie	św. Andrzeja Boboli
Wspomnienie liturgiczne	16 maja
Historia Data powołania 1 stycznia 1953 Data rozpoczęcia budowy 1980 Data zakończenia budowy 1989
Dane świątyni Architekt Hanna Madejowska, Bogdan Madejowski Świątynia • materiał bud. • powierzchnia • cegła, żelbet kościół górny: 1990 m², kościół dolny: 1550 m²
Położenie na mapie Polski Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie
Położenie na mapie Warszawy Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie
52°12′20,11″N 21°00′03,57″E/52,205586 21,000992
Multimedia w Wikimedia Commons

Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie – sanktuarium pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli znajdujące się u zbiegu ulic Boboli i Rakowieckiej (pod numerem 61) w warszawskiej dzielnicy Mokotów.

Sanktuarium zbudowane zostało w latach 1980–1989, wcześniej był tam ogród ojców jezuitów oraz kaplica, gdzie od 1938 przechowywano relikwie Andrzeja Boboli.

1 grudnia 1935 r. przy ulicy Rakowieckiej 61 na warszawskim Mokotowie otwarto Dom Pisarzy Towarzystwa Jezusowego, którego fundatorem był papież Pius XI. Relikwie Andrzeja Boboli umieszczono tam 20 czerwca 1938 r.^[1]

2 sierpnia 1944 r., w drugim dniu powstania warszawskiego, w podziemiach Domu Pisarzy Niemcy zamordowali 44 Polaków, w tym 8 kapłanów i 8 braci Towarzystwa Jezusowego oraz 28 osób świeckich. Po wojnie pokój w którym dokonano masakry został przekształcony w kaplicę, a szczątki ofiar pogrzebano pod posadzką jego podłogi.

 Osobny artykuł: Masakra w klasztorze jezuitów przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie.

Parafia erygowana została 1 stycznia 1953 przez kardynała Stefana Wyszyńskiego, lecz wcześniejsza zgoda władz na budowę kościoła z 1957 została anulowana w 1958 i dopiero 19 maja 1980 parafia otrzymała zgodę na wzniesienie kościoła według projektu architektów Hanny i Bogdana Madejowskich^[2].

13 czerwca 1980 prymas Stefan Wyszyński poświęcił plac pod budowę sanktuarium, a 15 października 1980 kamień węgielny poświęcił w Rzymie papież Jan Paweł II^[3].

17 kwietnia 1988 pierwszą mszę w górnym kościele celebrował prymas Józef Glemp, a w styczniu 1989 oficjalnie zakończono budowę kościoła.

• W kościele znajdują się witraże autorstwa Teresy Reklewskiej i Pawła Przynowskiego, Droga Krzyżowa Magdaleny Kraszewskiej, krucyfiks ks. Krzysztofa Rogalskiego i Pawła Chmielewskiego^[2].
• Przed sanktuarium znajduje się krzyż, przewieziony z Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu (FSO), który zagrożony był zniszczeniem po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku^[1].
• Ofiary niemieckiej zbrodni z 2 sierpnia 1944 upamiętniają dwie tablice pamiątkowe: wolno stojąca tablica przy ogrodzeniu od strony ul. Rakowieckiej oraz tablica projektu Karola Tchorka na ścianie Collegium Bobolanum (od strony ul. A. Boboli).

• 
  Sanktuarium z widocznym krzyżem z FSO
• 
  Ołtarz główny
• 
  Relikwie Andrzeja Boboli

 Zobacz też kategorię: Parafie pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.

 Zobacz też kategorię: Świątynie pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.

• Strona internetowa