Siegfried Ostrowski (ur. 13 kwietnia 1887 w Braniewie, zm. 11 września 1977 w Lucernie w Szwajcarii) – niemiecki lekarz chirurg pochodzenia żydowskiego, praktykujący w Berlinie i w Tel Awivie, profesor honorowy Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego.

Urodził się w Braniewie w Prusach Wschodnich w rodzinie zamożnego żydowskiego kupca Jacoba Samuela Ostrowskiego i jego żony Pauli z domu Salomon^[1].

Po ukończeniu szkoły studiował medycynę w Berlinie.

24 czerwca 1914 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma (Friedrich-Wilhelms-Universität, współcześnie Uniwersytet Humboldtów) w Berlinie na podstawie dysertacji Beobachtungen an Fällen von Exstirpation des Ganglion Gasseri und der Occipitalnerven^[2]. Uzyskał prawo wykonywania zawodu lekarza i robił specjalizację jako chirurg, pracując początkowo jako asystent lekarza w Szpitalu Miejskim w dzielnicy Berlin-Moabit. Później objął stanowisko głównego ordynatora w Szpitalu Miejskim w dzielnicy Berlin-Buch^[3][4].

Po dojściu do władzy narodowych socjalistów został usunięty ze służby publicznej i odtąd prowadził prywatną praktykę lekarską oraz pracował w Poliklinice Gminy Żydowskiej aż do odebrania mu uprawnień do wykonywania zawodu lekarza w 1938 roku. Wówczas objął stanowisko lekarza chirurga oddziału w Szpitalu Wspólnoty Żydowskiej w Berlinie jako krankenbehandler, tj. opiekun pacjenta (zakaz leczenia aryjskich pacjentów wprowadzono w IV rozporządzeniu wykonawczym do ustawy o obywatelstwie Rzeszy z 25 lipca 1938 r., Żydom nie wolno było odtąd używać tytułu doktora ani udzielać porad lekarskich nieżydowskim pacjentom^[5][6])^[7].

22 sierpnia 1939, czyli tuż przed wybuchem II wojny światowej, zrezygnował ze stanowiska ordynatora oddziału chirurgicznego szpitala żydowskiego i wyjechał do Triestu. Tam on i jego żona wsiedli na statek Galiläa i wyemigrowali do Palestyny, ocalając swoje życie^[3][4].

W 1940 roku otrzymał w Tel Awiwie pozwolenie na pracę jako chirurg na rzecz kasy chorych „Kupat Cholim”, w której wkrótce objął kierownictwo w dziale chirurgii i którym wydziałem kierował do siedemdziesiątego roku życia. Swoją wiedzę medyczną na temat skutków przemocy fizycznej i związanych z nią epidemicznych infekcji ran, z czym miał osobiste doświadczenia podczas leczenia ofiar nazistowskich, opublikował w 1950 roku w izraelskim czasopiśmie Acta Medica Orientalica pod tytułem „Report of an Epidemic of Hospital-Gangrene”^[3][4].

Następnie wykładał jako profesor honorowy na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim^[8][9][10].

W latach 60. opublikował wspomnienia z okresu rządów nazistów w książce „Vom Schicksal jüdischer Ärzte im Dritten Reich. Ein Augenzeugenbericht aus den Jahren 1933–1939” (O losach żydowskich lekarzy w Trzeciej Rzeszy. Relacja świadka z lat 1933–1939)^[4].

Siegfried Ostrowski zmarł 11 września 1977 roku^[11], w wieku 90 lat, w Lucernie w Szwajcarii^[3].

4 września 1913 w Berlinie, gdzie odbywał wówczas praktyki lekarskie, zawarł związek małżeński z Margarette Zimmt, córką fabrykanta Abrahama Zimmt i Emmy z d. Engländer^[3].