 Sikorsky C-6A | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Sikorsky Aviation Division |
| Typ |
wodnosamolot transportowy |
| Konstrukcja |
mieszana drewniano-metalowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Wycofanie ze służby |
1933 (US Army) |
| Liczba egz. |
10+1 (US Army) |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
|
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x Pratt & Whitney R-1340C |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
21,79 |
| Długość |
12,44 m |
| Wysokość |
4,26 m |
| Powierzchnia nośna |
66,89 m² |
| Masa | |
| Własna |
2970 kg |
| Startowa |
4753 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
201 km/h |
| Prędkość przelotowa |
177 km/h |
| Pułap praktyczny |
5913 m |
| Zasięg |
1207 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 6 | |
| Użytkownicy | |
| United States Army Air Corps, United States Army | |
| Rzuty | |
| |
Sikorsky C-6 – amerykańska łódź latająca z lat 30. XX w., wojskowa wersja samolotu Sikorsky S-38. Samolot używany był przez United States Army Air Corps jako C6, oraz przez United States Navy jako PS/RS-2 i PS/RS-3.
Historia
[edytuj | edytuj kod]USAAC
[edytuj | edytuj kod]W latach 20. i w początkowych latach 30. XX wieku United States Army ponosiła odpowiedzialność za obronę linii brzegowej Stanów Zjednoczonych i ich zamorskich terytoriów[1]. Aby umożliwić wykonywanie tej misji, USAAC zakupił równego typu samoloty-amfibie mogące operować zarówno z lotnisk lądowych, jak i z powierzchni wody[1]. Pierwszym samolotem transportowym tego typu zakupionym przez USAAC była łódź latająca typu Sikorsky S-38B[1].
Samolot miał bardzo nietypową konstrukcję, był to dwusilnikowy półtorapłat, którego dolne skrzydło służyło bardziej jako część strukturalna dla podwozia, pływaków i podtrzymywania górnego skrzydła niż jako powierzchnia nośna[1]. Samolot był żartobliwie określany jako „kolekcja części latająca w formacji” (a collection of parts flying in formation), jako że wszystkie główne części samolot (kadłub, gondole silnikowe, skrzydło główne i ogon) były osobnymi strukturami połączonymi razem licznymi zastrzałami i wspornikami[2].
Pierwszy samolot (numery seryjny Armii 29-406) został dostarczony pod koniec 1929, w czasie prób użytkowych w bazie Wright Field nosił tymczasowe oznaczenie XC-6[1]. Po zakończeniu testów został przekazany do bazy Boiling Field w Waszyngtonie, gdzie służył jako samolot sztabowy[1].
W połowie 1930, USAAC zamówił kolejnych dziesięć samolotów tego typu w nieco zmienionej wersji (numery seryjne Armii 30-397/406), które otrzymały oznaczenie C-6A[3]. Samoloty miał być używane głównie do patrolowania linii brzegowych i wszystkie samoloty z wyjątkiem jednego zostały przekazane do baz na wschodnim i zachodnim wybrzeżu USA oraz do baz zamorskich (Kanał Panamski, Nicols Field na Filipinach i Wheeler Field na Hawajach)[3].
Jeden samolot (numer seryjny 30-405) był testowany jako samolot ratownictwa morskiego (SAR)[3]. Samolot został wyposażony w dwie duże flary M3 zamontowane na tylnych wspornikach kadłuba, które miały służyć do oznaczania pozycji rozbitków, ułatwiając ich znalezienie przez jednostki ratownicze[3].
Samoloty C-6A pozostały w służbie tylko do połowy 1933[3]. Trzeci z zamówionych samolotów (30-399) rozbił się 25 lipca 1933 przy starcie z powodu utraty skrzydła[3]. Śledztwo wykazało poważne zmęczenie wielu części struktur kadłuba samolotów powodowane twardymi lądowaniami na lotniskach lądowych[3]. Podwozie samolotów okazało się zbyt sztywne, aby mogły one być używane głównie jako samoloty lądowe, stres twardych lądowań był przenoszony na strukturę skrzydeł, co doprowadziło do katastrofy[3]. Po zakończeniu śledztwa wszystkie C-6A zostały uziemione i wkrótce je złomowano[3].
US Navy
[edytuj | edytuj kod]
US Navy zakupiła dwa S-38 w 1928 które weszły do służby jako samoloty patrolowe PS-2, oraz trzy następne S-38B pomiędzy 1929 a 1932 które służyły jako PS-3[4]. Samoloty US Navy były początkowo uzbrojone w karabiny maszynowe w przednich i tylnych stanowiskach strzeleckich, ale w późniejszym czasie uzbrojenie zostało wymontowane i samoloty służyły już jako transportowce z oznaczeniami RS-2 i RS-3[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Sikorsky C-6. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
- ↑ E. Johnson: American Military Transport Aircraft. s. 31.
- ↑ a b c d e f g h i Sikorsky C-6A. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
- ↑ E. Johnson: American Military Transport Aircraft. s. 32-33.
- ↑ E. Johnson: American Military Transport Aircraft. s. 33.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- E.R. Johnson, Lloyd S. Jones: American Military Transport Aircraft Since 1925. ISBN 978-0-7864-6269-8.
.svg)
.svg)
