Skoki na batucie

Charakterystyka
Rodzaj sportu	poddyscyplina gimnastyki akrobatycznej
Popularność
Dyscyplina olimpijska	od 2000 roku do dziś
Multimedia w Wikimedia Commons

Skoki na batucie – poddyscyplina gimnastyki akrobatycznej uprawiana z użyciem batutu.

W skokach na batucie rozgrywane są konkurencje:

• skoki indywidualne kobiet i mężczyzn;
• skoki synchroniczne kobiet i mężczyzn.

Zawodnicy wykonują

• jeden układ obowiązkowy, który zawiera pewne wymogi, przypisane elementy oraz
• dwa układy dowolne.

Układ składa się z 10 elementów, których suma trudności składa się na trudność układu. Na zawodach zawodnicy otrzymują punkty za trudność układu. Sędziowie oceniają układ w skali 0 - 10,0. Oceniana jest wysokość skoku, amplituda skoków (różnica wysokości pierwszego i ostatniego skoku), skoki w tzw. prostokącie - za każde wyjście poza jego obrys są odejmowane punkty, technika wykonania, płynność łączenia elementów oraz zakończenie układu (jeżeli zawodnik nie zatrzyma się w odpowiedniej chwili, sędziowie odejmują 0,3 punktów od oceny układu).

Skoki synchroniczne polegają na wykonaniu tych samych układów w tym samym czasie przez dwóch zawodników. W konkurencji synchronów bierze się pod uwagę synchroniczność zawodników wykonujących układ.

Na igrzyskach olimpijskich rozgrywane są jedynie konkursy indywidualne (zarówno kobiet, jak i mężczyzn). Składają się one z dwóch faz. W pierwszej fazie (kwalifikacyjnej) zawodnicy prezentują dwa układy. Najlepiej ocenieni rywalizują w fazie medalowej, prezentując swój finałowy pokaz.

Skoki na trampolinie dzielą się na poszczególne klasy (etapy trudności): Pierwszy Krok, klasa Młodzieżowa, III, II, I i Mistrzowska. Im wyższy stopień tym trudniejsze elementy, najtrudniejsza jest klasa Mistrzowska. W zależności od klasy w układach są wymagane różne elementy.

• W klasie Pierwszy Krok wymagane występują łatwe do wykonania elementy, między innymi pad na brzuch, siady, półobroty, pad na plecy, nie ma w układzie żadnych salt ani elementów trudniejszych. Klasa Pierwszy Krok charakteryzuje się tą cechą, że jako jedyna z klas sportowych nie ma układu dowolnego - układy zostały wcześniej już ułożone.
• W klasie młodzieżowej w znajduje się salto kuczne w tył i baran kuczny oraz proste wyskoki (pad na brzuch, siad prosty, wyskok rozkroczny, czyli tzw. poziomka).
• W klasie III są pojedyncze salta (jedno z półobrotem, zwane baranem, salto kuczne w tył, proste w tył oraz salto łamane w tył) i różne wyskoki (wyskok kuczny, rozkroczny), obroty.
• W klasie II do pojedynczych salt dochodzi śruba w tył (salto z całym obrotem (360) wokół własnej osi)oraz obowiązkowo element w przód na plecy zwany lotką lub salto w tył na brzuch (proste, kuczne, łamane) – zależnie od wyboru zawodnika.
• W klasie I jest wymagane podwójne salto, w układzie obowiązkowym musi być co najmniej dziewięć salt, a w układzie dowolnym dziesięć salt. W zależności od wyboru zawodnika może to być podwójne salto w przód bądź w tył w dowolnej pozycji (kucznej, prostej, łamanej).
• Natomiast w klasie mistrzowskiej do podwójnych salt dochodzą obroty, śruby. W układzie dowolnym przeważnie mężczyźni wykonują nawet potrójne salta. W układzie dowolnym w klasie mistrzowskiej bardzo rzadko wykonywane są zwykłe, pojedyncze salta.

Lp	Rok i miejsce	Złoto	Srebro	Brąz
1.	Los Angeles 1932	Rowland Wolff	Edward Gross	William John Herrmann
2.	Sydney 2000	Aleksandr Moskalenko	Ji Wallace	Mathieu Turgeon
3.	Ateny 2004	Jurij Nikitin	Aleksandr Moskalenko	Henrik Stehlik
4.	Pekin 2008	Lu Chunlong	Jason Burnett	Dong Dong
5.	Londyn 2012	Dong Dong	Dmitrij Uszakow	Lu Chunlong
6.	Rio de Janeiro 2016	Uładzisłau Hanczarou	Dong Dong	Gao Lei

Lp	Rok i miejsce	Złoto	Srebro	Brąz
1.	Sydney 2000	Irina Karawajewa	Oksana Cychułowa	Karen Cockburn
2.	Ateny 2004	Anna Dogonadze	Karen Cockburn	Huan Shanshan
3.	Pekin 2008	He Wenna	Karen Cockburn	Jekaterina Chilko
4.	Londyn 2012	Rosannagh MacLennan	Huang Shanshan	He Wenna
5.	Rio de Janeiro 2016	Rosannagh MacLennan	Bryon Page	Li Dan