| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1957 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
188 cm | |||||||||||||||||||||
| Masa ciała |
81 kg | |||||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
półciężka | |||||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||||||||||||||
| Liczba walk |
24 | |||||||||||||||||||||
| Zwycięstwa |
22 | |||||||||||||||||||||
| Przez nokauty |
12 | |||||||||||||||||||||
| Porażki |
2 | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Slobodan Kačar (ur. 15 września 1957 w Jajcach[1]) – jugosłowiański bokser, mistrz olimpijski z 1980, później zawodowy mistrz świata organizacji IBF.
Wystąpił w wadze średniej (do 75 kg) na mistrzostwach Europy w 1977 w Halle. Pokonał Wiesława Niemkiewicza, ale w ćwierćfinale uległ późniejszemu mistrzowi Leonidowi Szaposznikowowi ze Związku Radzieckiego[2].
Na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie zdobył brązowy medal w wadze średniej po pokonaniu w ćwierćfinale Szaposznikowa i porażce w półfinale z José Gómezem z Kuby. Na tych samych mistrzostwach jego starszy brat Tadija wywalczył srebrny medal w wadze półciężkiej (do 81 kg)[3]. Slobodan Kačar zwyciężył w wadze półciężkiej na igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 w Splicie (na tych samych igrzyskach Tadija Kačar wygrał w wadze średniej)[4].
Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie Slobodan Kačar zdobył złoty medal w wadze półciężkiej. Wygrał cztery walki, w tym z Dawitem Kwaczadze z ZSRR w ćwierćfinale, Herbertem Bauchem z NRD w półfinale i z Pawłem Skrzeczem w finale[1].
Był mistrzem Jugosławii w wadze średniej w 1977[5] i 1978[6] oraz w wadze półciężkiej w 1980[7], a także wicemistrzem w wadze półśredniej (do 67 kg) w 1975[8].
W 1983 przeszedł na zawodowstwo. Wygrał pierwszych 20 walk i 21 grudnia 1985 w Pesaro zmierzył się z Eddiem Mustafą Muhammadem w pojedynku o pas mistrza świata organizacji IBF w kategorii półciężkiej, wakujący po rezygnacji z niego przez Michaela Spinksa. Kačar wygrał niejednogłośnie na punkty i został nowym mistrzem świata. Stracił ten tytuł w pierwszej obronie 6 września 1986 w Las Vegas, gdy Bobby Czyz pokonał go przez techniczny nokaut w 5. rundzie. Była to pierwsza porażka Kačara na zawodowym ringu. Później stoczył jeszcze jedną wygraną i jedną przegraną walkę i w 1987 zakończył karierę[9].
Jest bratem Tadiji Kačara, wicemistrza olimpijskiego w boksie z 1976 oraz wujem Gojko Kačara, serbskiego piłkarza.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Slobodan Kačar [online], olympedia.org [dostęp 2020-11-23] (ang.).
- ↑ 22.European Championships – Halle, GDR – May 28 – June 5, 1977 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ 2.World Championships – Belgrade, Yugoslavia – May 6-20, 1978 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ 8.Mediterranean Games – Split, Yugoslavia – September 15-29 1979 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ 31.Yugoslav National Championships – Skopje – May 1-5 1977 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ 32.Yugoslav National Championships – Belgrade – March 31 – April 2 1978 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ 34.Yugoslav National Championships – Borovo – May 14-18 1980 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ 29.Yugoslav National Championships – Banja Luka – May 1975 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ Wykaz walk zawodowych Kačara [online], boxrec.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
