SmartDrive – program do buforowania fragmentów dysku twardego w pamięci podręcznej, który miał na celu przyśpieszenie odczytu z powolnych wówczas dysków. Program dostarczany był wraz z systemem MS-DOS w wersji powyżej 4.01 oraz z systemem Windows 3.x[1][2].
Dostęp do danych na dyskach twardych, czyli z fizycznie obracającymi się talerzami, jest sekwencyjny i jako taki powolny. SmartDrive pośredniczył między aplikacją a dyskiem, przechowując często używane danych w pamięci o szybszym tzw. losowym dostępie, czyli RAM[2]. Co najmniej wczesne wersje mogły używać zarówno pamięci rozszerzonej (XMS), jak i pamięci poszerzonej (EMS)[1].
Początkowo SmartDrive był realizowany przez sterownik urządzenia o nazwie SMARTDRV.SYS ładowany z pliku systemowego CONFIG.SYS. Późniejsze jego wersje są już uruchamiane za pomocą pliku wykonywalnego o nazwie Smartdrv.exe, który był uruchomiany podczas startu systemu poprzez umieszczenie odpowiedniego wpisu w pliku AUTOEXEC.BAT z ewentualnym dodatkowym buforowaniem w CONFIG.SYS[1][2].
SmartDrive był również wykorzystywany w celu przyspieszenia ładowania się systemów operacyjnych takich jak Windows 3.x oraz skrócenia czasu instalacji Windows 9x/Me, które bazowały na systemie MS-DOS[1][3][4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d SMARTDrive Version History [online], support.microsoft.com, 3 kwietnia 2008 [dostęp 2025-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-04-03] (ang.).
- ↑ a b c SMARTDrive and 32-Bit Disk Access [online], microsoft.com, 16 lipca 2012 [dostęp 2025-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-16] (ang.).
- ↑ Windows Millennium Edition Setup.txt File Contents [online], web.archive.org, 20 sierpnia 2012 [dostęp 2025-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-20].
- ↑ Vernon Brooks, History of DOS [online], PC DOS Retro, 2020 [dostęp 2025-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-21] (ang.).
