Somewhere Back in Time World Tour

Somewhere Back in Time World Tour

Wykonawca trasy koncertowej
Iron Maiden
Promowane albumy	HOIM 2: Live After Death trasa retrospektywna 2
Lokalizacje	Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Europa, Azja, Oceania
Data rozpoczęcia	1 lutego 2008
Data zakończenia	2 kwietnia 2009
Liczba koncertów	91 Odwołanych: 1
Widownia	3,2 mln
Iron Maiden
A Matter of Life and Death Tour (2006–2007) Somewhere Back in Time World Tour (2008–2009) The Final Frontier World Tour (2010–2011)

Somewhere Back in Time World Tour – retrospektywna trasa koncertowa grupy Iron Maiden zagrana w okresie 2008 oraz 2009, podczas której zespół prezentował repertuar z lat 80., w szczególności pochodzący z albumów Powerslave, Somewhere in Time oraz Seventh Son of a Seventh Son. Tournee wiązało się z promocją drugiej części retrospektywnego zestawu DVD „The History of Iron Maiden”^[1] oraz premierą rynkową retrospektywnej kompilacji Somewhere Back in Time: The Best of: 1980–1989^[2].

Na potrzeby trasy po raz pierwszy użyto odrzutowca Ed Force One, Boeing 757, zaprojektowanego tak, aby na jego pokładzie mogli znaleźć się członkowie grupy, personel techniczny i część aparatury estradowej. Trasie dedykowano film dokumentalny Iron Maiden: Flight 666, wyświetlany w wybranych salach kinowych w kwietniu 2009^[3]. Film Flight 666: The Original Soundtrack w maju i czerwcu 2009 opublikowano na wielu nośnikach fizycznych oraz cyfrowych^[4]. Ostatecznie znalazł się on na szczycie zestawień muzycznych DVD w 25 krajach^[5].

Trasa była najbardziej dochodową na świecie dla artysty brytyjskiego i na ówczesnym etapie kariery estradowej, największym sukcesem komercyjnym Iron Maiden^[6]. Wywindowała zespół do pozycji stadionowej mega gwiazdy, którą to sekstetowi udało się utrzymać przez kolejne lata działalności^[7]. Zespół w latach 2008/09 zagrał 91 w 40 krajach świata, występując (łącznie z płatnymi seansami filmowymi "live") dla około 3,2 miliona widzów^[8][5].

Inaugurujący etap Somewhere Back in Time World Tour został zainaugurowany pierwszego lutego koncertem w Bombaju, Indie. Zainteresowanych wydarzeniem było ponad 100 tys. fanów, grupa wystąpiła w Australii, Japonii, Los Angeles and Meksyku, jak również w takich krajach jak Kostaryka, Kolumbia, Brazylia, Argentyna, Chile, Portoryko czy amerykańskim New Jersey, ostatecznie docierając do Toronto. Przez 45 dni zespół dał 23 koncerty dla 675 tys. widzów w 11 krajach, pokonując w prywatnym samolocie 50 tys. mil.

W kontekście koncertów w Skandynawii, EMA Telstar anonsowali trasę Iron Maiden jako największe koncerty rockowe w basenie państw nordyckich. Thomas Johansson, promotor trasy z ramienia EMA Telstar komentował:

„Jesteśmy bardzo dumni, że możemy pokazać naszym fanom rocka największe i najbardziej spektakularne koncerty”^[9]

Zespół powrócił również do wielu miast, które pomijano przez całe lata w rozpiskach tras. Pięć koncertów w Zachodniej Kanadzie sprzedano na pniu w ciągu kilkudziesięciu minut. Jak wspominał Bruce Dickinson: „Jesteśmy pod ogromnym wrażeniem zainteresowania ze strony fanów, zwłaszcza koncertami kanadyjskimi! Jako Brytyjczykom jest nam niezwykle przyjemnie, że odzew na nasze występy w Zachodniej Kanadzie okazał się tak gigantyczny, to miłe”^[10]. Trasa Somewhere Back in Time World Tour wywindowała Iron Maiden do pozycji stadionowej mega gwiazdy, którą to grupie udało się utrzymać przez kolejne lata działalności^[7].

Grupy otwierające koncerty trasy:

• Etap pierwszy: Lauren Harris, Vanishing Point, Behind Crimson Eyes, Parikrama.
• Etap drugi: Lauren Harris^[11] Anthrax (30 i 31 maja) and Trivium (Holmdel)^[12].
• Etap trzeci: Lauren Harris, Within Temptation (Londyn i Assen), Kamelot (Assen), Avenged Sevenfold (wybrane koncerty), Trooper (Bukareszt), Made of Hate (Warszawa), Salamandra (Praga), Slayer (Lizbona i Mérida), Tainted (Christchurch)
• Etap czwarty: Lauren Harris, Carcass, Atreyu, Morbid Angel, Anthrax (Bogota), Ágora (Meksyk), IRA (Monterrey), M.A.S.A.C.R.E. (Lima), Witchblade (Chile)

Transylvania/Churchill’s Speech
Introdukcja na każdym koncercie trasy.

• „Aces High” (album Powerslave, 1984)
• „2 Minutes to Midnight” ( album Powerslave, 1984)
• „Revelations” ( album Piece of Mind, 1983)
• „The Trooper” ( album Piece of Mind, 1983)
• „Wasted Years” ( album Somewhere in Time, 1986)
• „The Number of the Beast” ( album The Number of the Beast, 1982)
• „Can I Play with Madness” ( album Seventh Son of a Seventh Son, 1988)
• „Rime of the Ancient Mariner” ( album Powerslave, 1984)
• „Powerslave” ( album Powerslave, 1984)
• „Heaven Can Wait” ( album Somewhere in Time, 1986)
• „Run to the Hills” ( album The Number of the Beast, 1982)
• „Fear of the Dark” ( album Fear of the Dark, 1992)
• „Iron Maiden” ( album Iron Maiden, 1980)

Bisy

1. „Moonchild” ( album Seventh Son of a Seventh Son, 1988)
2. „The Clairvoyant” (album Seventh Son of a Seventh Son, 1988)
3. „Hallowed Be Thy Name” ( album The Number of the Beast, 1982)

Transylvania/Churchill’s Speech
Introdukcja na każdym koncercie trasy.

• „Aces High” ( album Powerslave, 1984)
• „Wrathchild” ( album Killers, 1981)
• „2 Minutes to Midnight” ( album Powerslave, 1984)
• „Children of the Damned” ( album The Number of the Beast, 1982)
• „Phantom of the Opera” ( album Iron Maiden, 1980)
• „The Trooper” ( album Piece of Mind, 1983)
• „Wasted Years” ( album Somewhere in Time, 1986)
• „Rime of the Ancient Mariner” ( album Powerslave, 1984)
• „Powerslave” ( album Powerslave, 1984)
• „Run to the Hills” ( album The Number of the Beast, 1982)
• „Fear of the Dark” ( album Fear of the Dark, 1992)
• „Hallowed Be Thy Name” ( album The Number of the Beast, 1982)
• „Iron Maiden” ( album Iron Maiden, 1980)

Bisy

1. „The Number of the Beast” ( album The Number of the Beast, 1982)
2. „The Evil That Men Do” ( album Seventh Son of a Seventh Son, 1988)
3. „Sanctuary” ( album Iron Maiden, 1980)

Iron Maiden

• Bruce Dickinson – wokal
• Dave Murray – gitara
• Adrian Smith – gitara, dodatkowe wokale
• Janick Gers – gitara
• Steve Harris – gitara basowa, dodatkowe wokale
• Nicko McBrain – instrumenty perkusyjne

Management

• Rod Smallwood
• Andy Taylor

Booking Agent

• John Jackson at K2 Agency Ltd.

Ekipa

• Ian Day – Kierownik trasy
• Steve Gadd – Asystent kierownika trasy
• Jason Danter – Kierownik produkcji
• Bill Conte – Kierownik sceny
• Zeb Minto – Koordynator przebiegu tournee
• Natasha De Sampayo – Garderobiana
• Doug Hall – Inżynier dźwięku PA
• Steve 'Gonzo' Smith – Inżynier odsłuchów
• Ian 'Squid' Walsh – Technik ds. nagłośnienia
• Mike Hackman – Technik ds. nagłośnienia
• Rob Coleman – Projektant świateł
• Rowan Norris – Technik ds. oświetlenia
• Sean Brady – Technik gitarowy Adriana Smitha
• Colin Price – Technik gitarowy Dave’a Murraya
• Mick Pryde – Technik gitarowy Janicka Gersa
• Michael Kenney – Technik gitarowy Steve’a Harrisa oraz instrument klawiszowe
• Charlie Charlesworth – Technik perkusyjny Nicka McBraina
• Paul Stratford – Specjalista scenograf
• Ashley Groom – Specjalista scenograf
• Philip Stewart – Specjalista scenograf
• Jeff Weir – Ochrona
• Peter Lokrantz – Masażysta
• Dave 'Tith' Pattenden – Reżyser wideo
• Johnny 'TGD' Burke – Filmy i wizualizacje oraz projekcje
• Keith Maxwell – Pirotechnik
• Eric Muccio – Pirotechnik
• Boomer – Merchandiser
• Dick Bell – Konsultant ds. produkcji

Na potrzeby koncertów zespół odtworzył słynną oprawę sceniczną z lat 1984 – 1986 specjalnie dla młodszej generacji fanów, którzy w epoce nie mogli być świadkami oryginalnych koncertów. Wiele zaprezentowanych utworów nie było granych od 21 lat zaś dwa z nich („Moonchild” i „Rime of the Ancient Mariner”) nigdy nie zagrano w sześcioosobowej konfiguracji. Scenografia przypominała oprawę „World Slavery Tour” wzbogaconą o niesamowite efekty pirotechniczne i gigantyczną mumię Eddiego, wyłaniającą się z rozsuwanego sarkofagu^[7].

Konstrukcja systemu oświetleniowego oraz mobilny Eddie – Cyborg został oparty na pierwowzorze znanym z „Somewhere on Tour” 1986 rok. Ponad dwa miliony fanów zobaczyło słynną „egipską” dekorację sceny, złocisty sarkofag, tematyczne backdropy, słynne rekwizyty z epoki (np. maska Bruce’a podczas „Powerslave”)^[7].

Koncerty typu stadionowego realizowane były z największym rozmachem w dotychczasowej historii formacji. Na kilku z nich (Twickenham, Assen) pojawiła się specjalnie skonstruowana scena, zwieńczona zdobionym łukiem z podświetlanym wizerunkiem Eddiego – Faraona. Krytycy po raz kolejny uznali, że zespół zaprezentował najlepsze przedstawienie w swojej karierze. Trasa ostatecznie przypieczętowała pozycję grupy, jako mega-gwiazdy rocka i metalu w nowym millenium^[7].

UWAGA! w wyniku aktualizacji danych, nazwy obiektów nie muszą się pokrywać ze stanem pierwotnym, znanym z materiałów prasowych grupy.

Data	Miasto	Kraj	Obiekt
Azja i Oceania
1 lutego 2008	Bombaj	Indie	Bandra-Kurla Complex
4 lutego 2008	Perth	Australia	Burswood Dome
6 lutego 2008	Melbourne		Rod Laver Arena
7 lutego 2008
9 lutego 2008	Sydney		Acer Arena
10 lutego 2008
12 lutego 2008	Brisbane		Brisbane Entertainment Centre
15 lutego 2008	Jokohama	Japonia	Yokohama Pacifico
16 lutego 2008	Chiba		Makuhari Messe
Ameryka Północna i Południowa
19 lutego 2008	Inglewood, Kalifornia	Stany Zjednoczone	Kia Forum
21 lutego 2008	Zapopan	Meksyk	Auditorio Telmex
22 lutego 2008	Monterrey		Monterrey Arena
24 lutego 2008	Meksyk		Foro Sol
26 lutego 2008	San José	Kostaryka	Estadio Ricardo Saprissa Aymá
28 lutego 2008	Bogota	Kolumbia	Simón Bolívar Park
2 marca 2008	São Paulo	Brazylia	Estádio Palestra Itália
4 marca 2008	Kurytyba		Pedreira Paulo Leminski
5 marca 2008	Porto Alegre		Gigantinho Arena
7 marca 2008	Buenos Aires	Argentyna	Ferro Carril Oeste
9 marca 2008	Santiago	Chile	Pista Atletica
12 marca 2008	San Juan	Portoryko	Coliseo de Puerto Rico
14 marca 2008	East Rutherford, New Jersey	Stany Zjednoczone	Izod Center
16 marca 2008	Toronto, Ontario	Kanada	Air Canada Centre
Ameryka Północna
21 maja 2008	Selma, Teksas	Stany Zjednoczone	Verizon Wireless Amphitheater
22 maja 2008	The Woodlands, Teksas		Cynthia Woods Mitchell Pavilion
25 maja 2008	Albuquerque, Nowy Meksyk		Journal Pavilion
26 maja 2008	Phoenix, Arizona		Cricket Wireless Pavilion
28 maja 2008	Concord, Kalifornia		Sleep Train Pavilion
30 maja 2008	Irvine, Kalifornia		Verizon Wireless Amphitheatre
31 maja 2008
2 czerwca 2008	Auburn, Waszyngton		White River Amphitheatre
3 czerwca 2008	Vancouver, Kolumbia Brytyjska	Kanada	Pacific Coliseum
5 czerwca 2008	Calgary, Alberta		Scotiabank Saddledome
6 czerwca 2008	Edmonton, Alberta		Rexall Place
8 czerwca 2008	Regina, Saskatchewan		Brandt Centre
9 czerwca 2008	Winnipeg, Manitoba		MTS Centre
11 czerwca 2008	Rosemont, Illinois	Stany Zjednoczone	Allstate Arena
12 czerwca 2008	Cuyahoga Falls, Ohio		Blossom Music Center
14 czerwca 2008	Holmdel, New Jersey		PNC Bank Arts Center
15 czerwca 2008	Nowy Jork		Madison Square Garden
17 czerwca 2008	Camden, New Jersey		Susquehanna Bank Center
18 czerwca 2008	Columbia, Maryland		Merriweather Post Pavilion
20 czerwca 2008	Mansfield, Massachusetts		Tweeter Center
21 czerwca 2008[a]	Montreal, Quebec	Kanada	Parc Jean-Drapeau
Europa
27 czerwca 2008[b]	Bolonia	Włochy	Arena Parco Nord
29 czerwca 2008[c]	Dessel	Belgia	Boeretang Festival Park
1 lipca 2008	Paryż	Francja	Bercy Arena
2 lipca 2008
5 lipca 2008	Londyn	Anglia	Twickenham Stadium
9 lipca 2008[d]	Lizbona	Portugalia	Parque do Tejo
11 lipca 2008[e]	Mérida	Hiszpania	Albergue Juvenil Merida
12 lipca 2008[f]	Saragossa		Feria de Zaragoza
16 lipca 2008	Sztokholm	Szwecja	Stadion Olimpijski
18 lipca 2008	Helsinki	Finlandia	Stadion Olimpijski w Helsinkach
19 lipca 2008	Tampere		Ratinan stadion
22 lipca 2008	Trondheim	Norwegia	Lerkendal Stadion
24 lipca 2008	Oslo		Valle Hovin
26 lipca 2008	Göteborg	Szwecja	Ullevi Stadion
27 lipca 2008	Horsens	Dania	Godsbanepladsen
31 lipca 2008[g]	Wacken	Niemcy	True Metal Stage Platz
2 sierpnia 2008	Ateny	Grecja	Terra Vibe Park
4 sierpnia 2008	Bukareszt	Rumunia	Stadion Cotroceni
7 sierpnia 2008	Warszawa	Polska	Stadion Gwardii Warszawa
8 sierpnia 2008	Praga	Czechy	Synot Tip Aréna
10 sierpnia 2008	Split	Chorwacja	Poljud City Stadium
12 sierpnia 2008[h]	Budapeszt	Węgry	Óbudai-sziget
14 sierpnia 2008	Bazylea	Szwajcaria	St. Jakobshalle
16 sierpnia 2008	Assen	Holandia	TT Circuit Assen
19 sierpnia 2008	Moskwa	Rosja	Stadion Olimpijski (Moskwa)
Europa
10 lutego 2009	Belgrad	Serbia	Belgrade Arena
Azja i Oceania
13 lutego 2009	Dubaj	ZEA	Media City Amphitheatre
15 lutego 2009[i]	Bengaluru	Indie	Palace Grounds
20 lutego 2009	Auckland	Nowa Zelandia	Mount Smart Stadium
22 lutego 2009	Christchurch		Westpac Arena
Ameryka Północna i Południowa
25 lutego 2009	Monterrey	Meksyk	Estadio Universitario
26 lutego 2009[j]	Guadalajara		Arena VFG
28 lutego 2009[j]	Meksyk		Foro Sol
3 marca 2009	Alajuela	Kostaryka	Estadio Alejandro Morera Soto
5 marca 2009	Caracas	Wenezuela	Poliedro de Caracas
7 marca 2009	Bogota	Kolumbia	Simon Bolivar Park
10 marca 2009	Quito	Ekwador	Estadio Aucas
12 marca 2009	Manaus	Brazylia	Sambodromo Manaus
14 marca 2009	Rio de Janeiro		Praça da Apoteose
15 marca 2009	São Paulo		Autodromo de Interlagos
18 marca 2009	Belo Horizonte		Mineirinho
20 marca 2009	Brasília		Estádio Nacional
22 marca 2009	Santiago	Chile	Club Hipico Santiago
26 marca 2009	Lima	Peru	Stadion Narodowy w Limie
28 marca 2009[k]	Buenos Aires	Argentyna	Vélez Sarsfield Stadium
31 marca 2009	Recife	Brazylia	Pernambuco Jockey Club
Ameryka Północna
2 kwietnia 2009	Sunrise, Floryda	Stany Zjednoczone	BankAtlantic Center

* Dane dotyczą ostatecznej liczby uczestników w odniesieniu do maksymalnej pojemności obiektów z uwzględnieniem zaproszonych gości, wolontariuszy, darmowych uczestników imprez oraz posiadaczy biletów udostępnianych poza głównymi kanałami dystrybucji. W zależności od lokalizacji koncertu tzw. dane brutto mogą się znacznie różnić od wartości wyjściowych.

• Grupa po raz pierwszy w karierze wyczarterowała pasażerski samolot Boeing 757, jako środek transportowy dla całej ekipy technicznej i części ekwipunku koncertowego. Maszynę nazwano Ed Force One^[1][3].
• Inaugurujący trasę koncert w Bombaju przyciągnął uwagę około 100 tys. widzów, z czego jedynie ponad 30 tys. posiadających oficjalne bilety zostało wpuszczonych na teren imprezy^[7].
• Przez 45 dni zespół dał 23 koncerty dla 675 tys. widzów w 11 krajach, pokonując w prywatnym samolocie 50 tys. mil.
• Pierwsze od 16 lat koncerty grupy w Australii zostały natychmiast wyprzedane. Ostatecznie uczestniczyło w nich 100 tys. widzów^[7].
• Według twórców Flight 666, pierwszy w historii koncert grupy w Kostaryce z 2008 roku był największym w Ameryce Środkowej, uczestniczyło w nim aż 34 tys. widzów^[7].
• Sześć koncertów grupy w Meksyku przyciągnęło łącznie aż 195 tys. fanów^[7].
• Dziewięć koncertów w Brazylii przyciągnęło łącznie blisko 325 tys. fanów^[7].
• Pierwszy koncert zespołu w Kolumbii według nieoficjalnych danych zgromadził około 100 tys. ludzi. Imprezę uznano za wydarzenie roku^[7].
• Wyprzedany (40 tys. fanów) „The Metalway Festival” w Saragossie został odwołany w związku z huraganami^[7].
• Trasa na Starym Kontynencie była największym osiągnięciem komercyjnym w dotychczasowej karierze grupy. Koncerty były wyprzedawane w bardzo krótkim czasie. Występ na „Wacken Open Air” w sierpniu 2008 był największym koncertem grupy w Europie. Według niemieckiej edycji magazynu Metal Hammer DE, było na nim obecnych „...nie mniej niż 87 tys. metalowych maniaków z całego świata”^[7].
• Siedem koncertów w Skandynawii zobaczyło około 260 tys. fanów, co stanowiło rekord dla grupy rockowej^[7].
• Po raz pierwszy w historii zagrali indywidualny koncert na ogromnym Twickenham Stadium (82 tys. miejsc) drugim co do wielkości w Zjednoczonym Królestwie. Występ przyciągnął około 55 tys. widzów^[7].
• 26 koncertów zagranych w Europie przyciągnęło ponad milion fanów^[7].
• Koncerty (16) jakie zespół zagrał w 2009 roku w Ameryce Łacińskiej, przyciągnęły łącznie ponad 620 tys. fanów. Show na Autodromo de Interlagos był największym w historii obiektu, zgromadził ponad 100 tys. fanów, zaś koncert w Chile na Club Hippico przyciągnął niemal 70 tys. widzów^[7].
• Dwa koncerty, jakie grupa dała w toku trasy w Santiago de Chile, zobaczyło około 100 tys. widzów łącznie^[7].
• 27 koncertów w Ameryce Łacińskiej zagranych w ramach trasy przyciągnęło łącznie ponad milion fanów^[7].
• 25 koncertów, niemal całkowicie wyprzedanych – jakie zespół dał w Kanadzie i USA, ostatecznie pozwoliły na odzyskanie przez zespół silnej pozycji na tamtejszym rynku^[7].
• Tournee wieńczył pokaz filmu Flight 666 w kilkuset kinoteatrach 3D 5.1 na wszystkich zamieszkałych kontynentach, wraz z transmisją koncertów "live" dla 300 tys. widzów globalnie^[7].
• Tournee przyniosło dochód rzędu 100 mln USD (przelicznik 2022)^[7].
• Zespół w latach 2008/09 zagrał 91 w 40 krajach świata, występując (łącznie z płatnymi seansami filmowymi "live") dla około 3,2 miliona widzów^[13][5].
• Trasa wywindowała Iron Maiden do pozycji stadionowej mega gwiazdy, którą to grupie udało się utrzymać przez kolejne lata działalności^[7].

• Official website
• Somewhere Back in Time World Tour Dates. ironmaiden.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-19)].