Stanisław Ciuchciński

Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1841 Lwów
Data i miejsce śmierci	13 listopada 1912 Lwów
poseł do sejmu Krajowego Galicji
Okres	od 1901
Prezydent Lwowa
Okres	od 1907 do 1911
Poprzednik	Michał Michalski
Następca	Józef Neumann
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Ciuchciński (ur. 10 listopada 1841 we Lwowie, zm. 13 listopada 1912 tamże) – polski działacz społeczny, rzemieślnik-blacharz, prezydent Lwowa i poseł na galicyjski Sejm Krajowy.

Był synem Stanisława, rzeźnika lwowskiego (nosił pierwotnie nazwisko Ciuchta), i Katarzyny z Jurczyńskich. Naukę szkolną rozpoczął u ojców dominikanów, ale musiał ją przerwać w wieku 14 lat po śmierci rodziców i zająć się pracą zarobkową. Kształcił się w zawodzie blacharskim, jednocześnie zdobywając wiedzę ogólną przez samokształcenie. W 1859 wyjechał na kilka lat ze Lwowa, uzupełniając umiejętności rzemieślnicze m.in. w Wiedniu, Linzu, Monachium, Dreźnie, Berlinie, Hamburgu. Po powrocie do kraju wziął udział w powstaniu styczniowym, walcząc w oddziale strzelców Francuza Leona Younga.

Po klęsce powstania powrócił na stałe do Lwowa i pracował przez kilka lat w pracowniach blacharskich innych mistrzów, by w 1867 otrzymać kartę przemysłową i otworzyć własny zakład przy ulicy Krakowskiej. Zaangażował się w ruch zawodowy, był członkiem stowarzyszenia rzemieślniczego „Skała”, członkiem jego Wydziału, wreszcie kuratorem (1889). Od 1877 był przełożonym Korporacji blacharzy, brązowników i mosiężników. Razem z kowalem Michałem Michalskim doprowadził do odzyskania polskiego charakteru przez Towarzystwo Strzeleckie. Był również aktywnym działaczem (i prezesem) Towarzystwa wzajemnej pomocy mieszczan lwowskich pod wezwaniem błogosławionego Jana z Dukli.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[1]. Od sierpnia 1880 posiadał obywatelstwo miejskie i w 1883 został powołany w skład Rady Miejskiej, w której zasiadał do końca życia. Od 1899 był wiceprezydentem Lwowa. Po śmierci prezydenta miasta Michalskiego w czerwcu 1907 został jego następcą^[2], nie tylko na urzędzie prezydenta Lwowa, ale i na czele Towarzystwa Strzeleckiego oraz w galicyjskim Sejmie Krajowym. Swoje rządy Ciuchciński określił mottem: „Czynić wszystko, co jest zgodne z honorem i interesami miasta i jego mieszkańców”. Podeszły wiek i stan zdrowia skłoniły go do złożenia funkcji prezydenta 17 lipca 1911 (jeszcze w czerwcu 1911 jego następcą wybrano Józefa Neumanna^[3]).

Zmarł 13 listopada 1912 we Lwowie^[4]. Zmarłego Ciuchcińskiego Lwów pożegnał tłumnym pogrzebem na Cmentarzu Łyczakowskim, gdzie władze miasta wzniosły pomnik z napisem „Wiernemu Synowi Ojczyzny”; mowę pogrzebową wygłosił ówczesny wiceprezydent Lwowa Tadeusz Rutowski.

• Aleksander Czołowski: Ciuchciński Stanisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. IV. 1938.
• Stanisław Sławomir Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786-1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988. ISBN 83-04-02817-4. Brak numerów stron w książce
• „Tygodnik Ilustrowany”. 47, s. 330, 23 listopada 1912. [dostęp 2013-03-14].