 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
Akademia Medyczna we Wrocławiu, AZS |
| Odznaczenia | |
    [1]
| |
Stanisław Iwankiewicz (ur. 24 listopada 1920 w Kaliszu, zm. 16 grudnia 2012 we Wrocławiu[2]) – profesor zwyczajny doktor habilitowany nauk medycznych, specjalista otolaryngolog, rektor Akademii Medycznej we Wrocławiu przez dwie kadencje (1972–1978), honorowy obywatel Kalisza, członek ZHP, podpułkownik Wojska Polskiego.
Młodość
[edytuj | edytuj kod]W 1939 ukończył Państwowe Liceum im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu i zdał egzamin do Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie. W czasie kampanii wrześniowej 1939, wraz z innymi uczniami SPSan. przydzielony został do 104 szpitala wojennego, zmobilizowanego przez Szpital Szkolny CWSan. 7 września wraz z personelem szpitala ewakuowany został z Warszawy w kierunku Mińska Mazowieckiego. Szpital miał się rozwinąć w sanatorium, w miejscowość Rudka, lecz z uwagi na zbliżający się front skierowany został do Brześcia, ponosząc w drodze straty marszowe sięgające 1/3 stanu osobowego. W Brześciu skierowany został do Kowla, a następnie do m. Hołoby. Tam ponownie dołączył do personelu 104 szpitala wojennego pod kierownictwem kapitana Nowaka. Następnego dnia personel szpitala, maszerujący w składzie grupy Wojska Polskiego, powrócił do Kowla, by drugiego dnia podjąć marsz w kierunku Włodzimierza Wołyńskiego. 18 września internowany przez Armię Czerwoną, lecz dzień później umknął z transportu kolejowego. Współorganizował ZWZ-AK „Osiniacy”. Przez większość okupacji przebywał w Kaliszu, by uniknąć aresztowania, w marcu 1944 r. wyjechał do Warszawy.
Podczas powstania warszawskiego miał ps. Jacek. Należał do Zgrupowania „Krybar”, a następnie Grupy Śródmieście Południe „Sławbor”. Po kapitulacji skierowany został do Stalagu IV B Zeithain w Saksonii. Z nominacji płk. Leona Strehla został szefem kancelarii obozowego szpitala. 23 kwietnia 1945 wyzwolony z niewoli.
Studia
[edytuj | edytuj kod]Rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim we Wrocławiu w październiku 1945 r. Dyplom odebrał sześć lat później 25 kwietnia. Jeszcze przed zakończeniem studiów był asystentem w Zakładzie Anatomii Opisowej i Topograficznej pod kierunkiem prof. zw. dr. Tadeusza Marciniaka. Założył sekcję wioślarską Akademickiego Związku Sportowego. Z czasem został prezesem i wiceprezesem AZS.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Organizował lub pracował w wielu placówkach zdrowotnych, niejednokrotnie na kierowniczych stanowiskach. M.in.
- Instytut Chorób Układu Nerwowego i Narządów Zmysłów. W okresie 1975–1991 był kierownikiem Kliniki. W dniu 1.10.1991 r. przeszedł na *Wojewódzka Przychodnia Sportowo-Lekarskiej we Wrocławiu.
- Ośrodek Badawczo-Lotniczy Lekarski przy Aeroklubie RP.
- 1952 – pierwszy stopień specjalizacji
- 1957 – drugi stopień specjalizacji
- 1961 – tytuł doktora
- 1963 – doktor habilitowany
- 1965 – docent
- 1970 – profesor nadzwyczajny
- 1977 – profesor zwyczajny
- 1969–1972 – prorektor ds. nauki AM we Wrocławiu
- 1972–1978 – rektor macierzystej uczelni.
Od 1966 roku należał do PZPR[1].
16 kwietnia 1981 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Medycznej w Dreźnie (Medizinische Akademie Carl Gustav Carus Dresden).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 182. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Adam Borowiak: Zmarł prof. St. Iwankiewicz. Urząd Miejski w Kaliszu. [dostęp 2012-12-19].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Prof. zw. dr hab. Stanisław Iwankiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-12-19].
- Stanisław Iwankiewicz Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Asnyka w Kaliszu.
- Profesor Stanisław Iwankiewicz Honorowym Obywatelem Miasta Kalisza Miesięcznik informacyjny AM we Wrocławiu, rok X, nr 11 (102), wrzesień 2005.
- Wrzesień, który zmienił całe jego życie Gazeta Wrocławska 2009-08-28.
