Stanisław Jędrzejewski

Stanisław Jędrzejowski podczas omawiania wyników badań „demokracja deliberatywna” (2015)
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1946 Warszawa
Zawód, zajęcie	socjolog, medioznawca, nauczyciel akademicki
Tytuł naukowy	profesor nauk społecznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Stanisław Jędrzejewski

obrońca
Data urodzenia	18 lipca 1946
Wzrost	188 cm
Kariera
Aktywność	1962–1973
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1962–1973 Polonia Warszawa
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1964  Polska U-18 1966–1970  Polska 9
Dorobek medalowy Mistrzostwa Polski brąz 1971/72 koszykówka

Stanisław Jędrzejewski (ur. 18 lipca 1946 w Warszawie^[1]) – polski socjolog, medioznawca i nauczyciel akademicki, koszykarz, profesor nauk społecznych, dyrektor Programu I Polskiego Radia (2003–2005), członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (2005).

W latach 1962–1973 grał na pozycji obrońcy w pierwszym zespole koszykarskiego klubu Polonia Warszawa^[2][3], z którym m.in. zajął 3. miejsce w sezonie 1971/1972^[4]. Jako reprezentant Polski brał udział w rozgrywanych w Neapolu mistrzostwach Europy U-18 w 1964^[5], zajmując z drużyną 6. miejsce^[6]. W latach 1966–1970 wystąpił dziewięć razy w seniorskiej reprezentacji Polski^[7][8].

Ukończył studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz studia podyplomowe MBA na Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie^[9]. Doktoryzował się w 1982 w Instytucie Badań Pedagogicznych^[8], w 2004 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie socjologii. W 2018 otrzymał tytuł profesora nauk społecznych^[10].

W latach 1970–1972 był asystentem na macierzystej uczelni, później do 1983 pozostawał pracownikiem naukowym w instytutach resortu edukacji^[8]. Od lat 80. zawodowo związany z Polskim Radiem. Pełnił m.in. funkcje dyrektora programowego Polskiego Radia (1990–1993), członka zarządu PR (1994–1998), dyrektora biura programowego (1998–1999)^[8], a także dyrektora Programu I (2003–2005)^[9]. W sierpniu 2005 prezydent Aleksander Kwaśniewski powołał go w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Jego kadencja miała trwać sześć lat, wygasła jednak już w grudniu 2005 po przyjęciu ustawy o przekształceniach i zmianach w podziale zadań i kompetencji organów państwowych w sprawach łączności, radiofonii i tele­wizji^[11]. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego sekcji badań nad radiem w ramach European Communication Research and Education Association (ECREA) oraz członka International Radio Research Network (IREN). W latach 1995–2007 był członkiem i wiceprzewodniczącym komisji radiowej Europejskiej Unii Nadawców^[9].

Pracował na stanowisku profesor nadzwyczajny w Instytucie Socjologii i następnie w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie oraz Społecznej Akademii Nauk w Łodzi^[10]. Zatrudniony na stanowisku profesora w Katedrze Nauk Społecznych Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie^[10][12]. Był kierownikiem Katedry Teorii i Praktyki Komunikacyjnej Radia na lubelskiej uczelni^[12], pracował naukowo również na Uniwersytecie Minho^[9].

W 2008 wszedł w skład powołanego w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego zespołu do spraw przygotowania projektu nowej ustawy medialnej. W 2011 minister Bogdan Zdrojewski mianował go na członka nowej rady nadzorczej Polskiego Radia^[13], w której pełnił funkcję przewodniczącego^[9].

• Radio Renesans. Od monopolu do konkurencji, AKT, Warszawa 1997, ISBN 978-83-908345-0-4.
• Radio w komunikacji społecznej. Rola i tendencje rozwojowe Profi-Press, Warszawa 2003, ISBN 978-83-919715-0-5.
• Radiofonia publiczna w Europie w erze cyfrowej, Universitas, Kraków 2010, ISBN 978-83-242-1260-6.
• R@dio publiczne w Europie. Program, finansowanie, technologia, audytorium, Poltext, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7561-517-3.
• Od radia Marconiego do mediów strumieniowych. Rewolucja technologiczna, ewolucja przekazu i odbioru, Poltext, Warszawa 2020, ISBN 978-83-8175-090-5.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2000)^[14] i Oficerskim (2014)^[15] Orderu Odrodzenia Polski.