| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
18 Pułk Artylerii Lekkiej |
| Stanowiska |
d-ca 91 SKCR |
| Główne wojny i bitwy |
|
Stanisław Kraiński[1] (ur. 23 września 1905 w Łomży, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Aleksandra. 15 sierpnia 1930 roku, po ukończeniu szkoły podchorążych[2], został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów artylerii oraz przydzielony do 18 pułku artylerii lekkiej w Ostrowi Mazowieckiej[3]. Latem 1935 roku został przeniesiony do 4 batalionu czołgów i samochodów pancernych w Brześciu[4]. W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził 91 samodzielną kompanią czołgów rozpoznawczych. 8 września 1939 roku opuścił swoją jednostkę i udał się do Brześcia w celu otrzymania pomocy technicznej. Po 17 września 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Więziony w Kozielsku, a wiosną 1940 roku zamordowany w Katyniu.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Szkół Ekonomicznych i Ogólnokształcących nr 6 w Łomży został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Stanisława Kraińskiego.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- kampania wrześniowa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marian Żebrowski, Zarys historii polskiej broni pancernej 1918-1947, Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernej, Londyn 1971, s. 310 podał błędne brzmienie nazwiska „Krasiński”.
- ↑ Szkoły Podchorążych Artylerii lub Szkoły Podchorążych dla Podoficerów.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 13 z 15.08.1930 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 10 z 04.07.1935 r.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rajmund Szubański, 4 Batalion Pancerny. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, zeszyt 73, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1996, ISBN 83-87103-04-7
- Rajmund Szubański, Polska broń pancerna 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II poprawione i uzupełnione, ISBN 83-11-07660-X
- Rocznik Oficerski 1932
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
