 porucznik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 listopada 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 czerwca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca działonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Stanisław Kwiatkowski (ur. 4 listopada 1893 we Frywałdzie, zmarł 16 czerwca 1920 w Słobódce) – porucznik Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Hipolita i Franciszki z domu Janik.
Od 1907 roku kształcił się w IV krakowskim gimnazjum realnym, maturę zdał już po rozpoczęciu służby w Legionach, 30 stycznia 1915 r. w Wiedniu[1]. Członek Związku Strzeleckiego od 1913 roku. W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich.
Początkowo na stanowisku instruktora kompanii, następnie przydzielony został do 5 baterii II dywizjonu 1 pułku artylerii. W maju 1915 r. mianowany do stopnia chorążego, objął dowodzenie plutonem w 2 baterii I dywizjonu 1 pułku artylerii. Wyróżnił się podczas walk na Polesiu. Awansowany na podporucznika z dniem 1 listopada 1916 r., rok później został awansowany do stopnia porucznika artylerii. Po ukończeniu kursu w Rembertowie został wyznaczony dowódcą 2 baterii w I dywizjonie 1 pułku artylerii. Po kryzysie przysięgowym w Polskiej Sile Zbrojnej – od 1 września 1917 do 1 lutego 1918 r. pełnił funkcję instruktora na kursie wyszkolenia artylerii, a następnie objął dowództwo oddziału haubic polowych, od 1 marca 1918 r. w stopniu porucznika. 1 października przydzielono go na stanowisko dowódcy (w zastępstwie) samodzielnej baterii w Garwolinie[2].
Od 22 listopada 1918 roku w Wojsku Polskim, wcielony do 8 pułku artylerii polowej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy III dywizjonu 8 pap. W trakcie walk pod Kowalami w okolicach Słobódki celnym ogniem dział raził wrogie pozycje, umożliwiając tym samym przeprowadzenie przez polską piechotę skutecznego ataku. Zmarł z odniesionych ran w szpitalu w Słobódce[3].
Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (nadanie Orderu Virtuti Militari zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.3447 z 27 grudnia 1921 roku, opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z dnia 27 grudnia 1921 r.[4]) i awansowany do rangi kapitana. Stanisław Kwiatkowski nie zdążył założyć rodziny[5].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 3665)
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Krzyż Niepodległości
- Srebrny Medal Waleczności
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marek Gałęzowski, Stanisław Kwiatkowski [w:] idem, „Pilnujcie honoru sztandaru pułkowego”. Oficerowie Legionów Polskich polegli w wojnie polsko-bolszewickiej, Warszawa: IPN, 2024, s. 215.
- ↑ Ibidem, s. 216.
- ↑ Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku ↓.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 XII 1921, s. 1725.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 84.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marek Gałęzowski, Stanisław Kwiatkowski [w:] idem, „Pilnujcie honoru sztandaru pułkowego”. Oficerowie Legionów Polskich polegli w wojnie polsko-bolszewickiej, Warszawa: IPN, 2024, s. 215-218.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kwiatkowski Stanisław. [dostęp 2020-01-22].
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-01-22].
