Stanisław Manuzzi (ur. ok. 1773, zm. 23 marca 1823 w Ucianie) – starościc opeski, syn Mikołaja, agenta Grigorija Potiomkina..
Poseł powiatu brasławskiego na Sejm Czteroletni w 1790 roku[1]. Należał do prorosyjskiego obozu przeciwników reform. Konsyliarz Generalności Koronnej i Litewskiej i konsyliarz powiatu brasławskiego[2] w konfederacji targowickiej, wyznaczony przez konfederację targowicką do sądów ulitimae instantiae Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1793 roku[3]. Obity w Warszawie przez przeciwników targowiczan. Poseł na sejm grodzieński (1793) od Litwy z województwa inflanckiego[4], członek konfederacji grodzieńskiej 1793 roku[5].
Komisarz Komisji Policji Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1793 roku[6].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Antoni Trębicki Opisanie Sejmu ekstraordynaryjnego podziałowego roku 1793 w Grodnie. O rewolucji roku 1794, opracował i wstępem poprzedził Jerzy Kowecki, Warszawa 1967
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 317.
- ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 52 + dod., s. 457.
- ↑ Gazeta Warszawska. 1793, nr 1, [b.n.s.]
- ↑ Dmitrij Ivanovič Ilovajskij, Sejm Grodzieński roku 1793: Ostatni Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Poznań 1872, s. 347.
- ↑ Volumina Legum, t. X, Poznań 1952, s. 55.
- ↑ Leonid Żytkowicz, Litwa i Korona w r. 1794, w: Ateneum Wileńskie, rocznik XII, wilno 1937, s. 520.
