Stanisława Angel

Stanisława Angel-Engelówna i Ludwik Solski w sztuce Dożywocie
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1908 Warszawa
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1958 Szczecin
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Eustachy Kojałłowicz
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisława Angel-Engelówna (ur. 23 kwietnia 1908 w Warszawie, zm. 7 sierpnia 1958 w Szczecinie) – polska aktorka.

Początkowo uczyła w szkole, by w 1935 roku zdać eksternistycznie egzamin w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Zadebiutowała w „Dożywociu” Aleksandra Fredry w Teatrze Narodowym, gdzie występowała od 1935 do 1938, zaś sezon 1938–1939 spędziła w Miejskim Teatrze w Łodzi^[1]. W tym też czasie zagrała w kilku filmach. Najbardziej znane filmy, w których wystąpiła to Wrzos (1938) i Serce matki (1938). Role te dały szansę aktorce w pełni ukazać jej możliwości ekspresyjne. Wybuch II wojny światowej przerwał dobrze zapowiadającą się aktorkę o zacięciu dramatycznym. Po wojnie najpierw występowała w warszawskich teatrach, by w 1949 przenieść się do Szczecina i tam występować w Teatrze Dramatycznym do końca życia^[1]. Zagrała m.in. Księżniczkę Eboli w „Don Carlosie” Schillera, Panią Warren w „Profesji pani Warren” Shawa, Elwirę w „Świętoszku” Moliera, Lady Milford w „Intrydze i miłości” Schillera, Agafię w „Ożenku” Gogola.

W 1956 r. otrzymała Nagrodę Miasta Szczecina za całokształt działalności artystycznej^[2]. Zmarła 7 sierpnia 1958 roku i jest pochowana na cmentarzu Centralnym w Szczecinie^[1].

Była żoną aktora Eustachego Kojałłowicza (1897–1972)^[2].

Źródło:^[1]

• 1939 – O czym się nie mówi jako Frania Wątorek zwana „Porankiem”
• 1939 – Geniusz sceny jako Róża
• 1938 – Wrzos jako Kazia
• 1938 – Serce matki jako Maria
• 1938 – Rena jako Rena Łaska
• 1938 – Florian jako wnuczka Bronka

• Stanisława Angel w bazie Filmweb
• Stanisława Angel w bazie filmpolski.pl
• Stanisława Angel-Engelówna na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Stanisława Angel-Engelówna w bazie Filmoteki Narodowej „Nitrofilm”